Zuidereiland

Op het Zuidereiland werden we opgepikt door de Stray bus. Tijdens lunch zijn we op een mooie plek aan een rivier gestopt. Heerlijk om daar in de zon te zitten en benen te strekken. Verder hebben we veel gereden. Aan het einde van de middag kwamen we aan in Abel Tasman National Park. Savonds hebben we gezamenlijk gegeten en rustig aan gedaan op de camping.

Zondag hadden we de dag voor onszelf. Ik ben samen met Eveline een wandeling gaan maken. Toen we vroegen wat een mooie wandeling was kregen we als antwoord dat er maar één wandeling is. Tien minuten naar naar eerste strand, iets verderop tweede strand, weer beetje verder derde strand. Derde stand was mooiste zei hij. Het zonnetje scheen, was heerlijke temperatuur dus we zijn gaan lopen. Het eerste strand zag er niet aantrekkelijk uit, het was eb dus het strand was groot en modderig. We zijn direct doorgelopen naar tweede strand. Daar hebben we rondje gelopen met onze voeten in het water, praatje gemaakt met mensen uit de bus die daar lagen. Maar omdat we hadden gezien dat derde strand 50 minuten lopen was zijn we niet lang blijven plakken, maar doorgelopen naar derde strand. Mooie wandeling door het bos wat direct naast het strand ligt. Derde strand was inderdaad de mooiste van de drie. In de zon handdoek neergelegd en gaan liggen. Al vrij snel toch maar even een duik nemen. In het water werden we door iemand gewaarschuwd dat er een rog zat, dat we dat dus in de gaten moesten houden. Al vrij snel kwam die onze kant op, wij het water uit. Wat een groot beest is dat zeg, niet te vergelijken met degene die je mag aaien in dolfinarium. We hebben de hele dag heerlijk op strand gelegen, gezwommen, foto's gemaakt. Tegen vijf uur besloten we langzaam terug te gaan lopen. Inmiddels was het vloed, het eerste strand zag er een stuk beter uit.
Terug op de camping een douche genomen, eten gekookt. Savonds hebben we twister gedaan, gezongen in een groepje. Toen de meeste al naar bed waren besloten Eveline, Ryan, Joost en ik om op het strand sterren te gaan kijken. Aardedonker en we namen een ander pad dan overdag, wat niet echt pad was. Na een uur door drassig gras en modder te hebben gelopen waren we teug bij het begin zonder op strand te zijn geweest. We zijn begonnen aan het andere pad, maar in het donker duurt dt toch langer dan overdag. Onderweg zijn we wel glimwormen tegen gekomen, maar het strand hebben we niet gehaald. Toch was het gezellig en hebben we wel mooi de sterren kunnen zien.

Maandagochtend vertrokken we weer uit Abel Tasman National Park. We gingen naar Westport rijden. Onderweg zijn we, zoals elke keer, regelmatig gestopt. We zijn bij een uitkijkpunt geweest waar je goed zicht had op bergen waar Lord of the Rings is opgenomen. Op die parkeerplaats hebben we de nametrain gedaan, om elkaars namen te leren kennen. Andere stop was bij een waterval. Geen gewone, maar eentje die is ontstaan in 'one shaky afternoon'. Een boer had een rivier door zijn land lopen, na een aardbeving had hij ineens ook een waterval. Vlakbij de plek waar we zouden slapen gingen we eerst een wandeling doen. Cape foulwind walkway naar het lighthouse. Het eerste stuk was over het strand en het water lokte heel erg. David en ik zijn nog voor een zwem gegaan. Het water was sterk, maar it was one of the best swims I ever had. De wandeling daarna ging langs de
kust met mooie uitzichten over het water. Aan de andere kant werden we door de bus om vervolgens degene die surfles hadden gehad op te pikken. De slaapplek in Westport was niet heel bijzonder, we hebben er een relaxe avond van gemaakt.

Maandag was ons verboden in het hostel te ontbijten. De eerste stop zou pancake rocks zijn. Na een uurtje rijden konden we dus heerlijk ontbijten. Pancake, met onze eigen eerder ingekochte banaan. Daarna zijn we het rondje bij de pancake rocks gaan lopen. Een korte wandeling maar onderweg waren hele mooie dingen te zien. Vooral de kracht van het water. Eveline, David, Lisa, Lydianne, Roxanne, Philip en ik kwamen een half uur te laat bij de bus aan. Niemand van ons wist dat we een tijd hadden, maar gelukkig was de bus er nog. Volgende stop was tien minuten verderop. Een mooi uitzicht over de zee. Nu durfden we de groep niet te verlaten, we wilden niet weer te laat aankomen. Na weer een stukje gereden te hebben reden we over de langste, eenbaans brug heen. Een brug die ook nog eens met treinen gedeeld word. We zijn ook nog bij een dorpje gestopt. Daar was een winkel waar je echte kiwi sieraden kan halen. Daarachter ze de fabriek zodat we konden zien hoe dat gemaakt werd. Mooi om te zien.
Aangekomen in Franz Josef was het tijd om te douchen. We hadden een bar op het resort. Die avond was er groen bier, wijn en andere drank te bestellen vanwege St patricks day.

Woensdagochtend hebben we rustig aan ontbeten, het was erg gezellig in de keuken. Om elf uur waren we klaar om naar het kantoor van de Glacier te lopen. Daar moesten we iets voor half twaalf zijn. Na betaald en medische verklaring ondertekend te hebben moesten we even wachten. Toen de groep compleet was kregen we een korte uitleg en werden we meegenomen naar de 'kleedkamer'. We kregen een broek, jas, schoenen, muts, handschoenen en een tas met daarin de spikes. Toen iedereen goed gekleed was zijn we naar de helikopter gelopen. Daar moesten we een tijdje wachten. Het zonnetje scheen, was best heel warm in die dikke kleren. Onze groep werd in tweeën gesplitst om naar de Glacier gebracht te worden. Ik zat in de tweede groep. Ik zat samen met Line voorin, we hadden mooi uitzicht dus. Vijf minuten vliegen en toen moesten we de helikopter alweer uit, korte vlucht maar toch ook heel leuk. Op de glacier kregen we instructie hoe we de spikes aan moeten doen en hoe te gebruiken. Toen iedereen ze goed aan had waren we klaar om te gaan. Klaar om een rondje over de glacier te wandelen. Ondertussen stopten we regelmatig zodat ze dingen kon uitleggen. We hebben een waterval gezien, een bevroren waterval, we zijn door een nauwe cave gekropen, we hebben ruim twee uur rondgelopen. Terug bij het beginpunt mochten we de spikes weer af doen. Daar moesten we wachten op de helikopter om weer vijf minuten terug te vliegen. Ik zat nu achterin, maar dat was niet minder leuk. Terug op de grond liepen we terug naar de 'kleedkamer' om alle warme kleding weer uit te kunnen trekken. Vanaf daar zijn we terug gelopen naar het resort. Even wat eten want eten meenemen de glacier op kon niet. Daarna heerlijk gedoucht en een rondje door dorp gelopen. Om zeven uur zijn we richting de bar gelopen, om kwart over zeven zou het pizzafest beginnen. Onbeperkt pizza eten. Bijna iedereen uit de bus was daar, was dus erg gezellig. Om twee uur/half drie ging alles dicht, tijd om naar bed te gaan.

Donderdagochtend hebben we een wandeling gemaakt bij mirror lake. Kalm water en de bergen en lucht werden er heel mooi in gereflecteerd. Was echt prachtig. Op een strand hebben we geluncht. Er zaten dolfijnen heel dichtbij het strand, heel leuk om te zien. De zandvliegjes waren ook volop aanwezig, maar met een beetje spray was dat wel vol te houden. We zijn over de langste brug van Nieuw-Zeeland gereden. Ik zat voorin de bus want het landschap waar we doorheen reden was prachtig. Een andere langere stop was bij de blue pools. Koud water, waar we konden zwemmen als we wilden. De meeste voelden alleen even snel het water. het Onderweg zijn we op meerdere uitzichtpunten gestopt.
Aangekomen in het hostel wilden sommigen al direct naar de bioscoop. Ik ben alleen door het dorpje gaan lopen, even wat tijd voor mezelf.

Vrijdag hoefden we, voor het eerst, niet zo ver te rijden. Toch gingen we vroeg op pad zodat we onderweg regelmatig konden stoppen. Onze eerste stop was de oudste pub van Nieuw-Zeeland. Beetje vroeg voor bier, maar niet voor iedereen. Toch leuk om even binnen te kijken. We zijn de 45 parallel over gegaan. Een traditie bij onze busdriver is dat je die maar één keer voor het eerst over kan gaan, dat moet op een speciale manier gebeuren. Naakt. Degene die dat wilden gingen eerst. Toen iedereen weer aangekleed was kwam ook de rest de bus uit. Volgende stop was een groentewinkeltje. Met heel veel verse groente, zo van het land. Je kon er ijs kopen dat met verse groente gemengd werd. Iedereen in de bus, behalve Pia en ik, had ijs. Wij waren te zenuwachtig. Volgende stop was namelijk de Kawarau Bridge.
Daar aangekomen kregen we een film te zien over de geschiedenis van de bungee jump. De Kawarau Bridge is de geboorte plek van de bungee, leuke plek om te springen dus. Monika, Pia en ik zijn naar de balie gelopen om te betalen en onze handtekening te zetten. De rest stond buiten te kijken. Buiten gekomen kwam het toch wel erg dichtbij, zeker omdat de brug daar goed te zien was. We zijn de brug opgelopen om er vanaf te springen, was best een rare gedachte. We kregen een veiligheidsbroekje aan en toen was het wachten op onze beurt. Monika ging als eerst. Ze trilde de hele dag al heel erg, zo zenuwachtig was ze. Ik ging als tweede. Het broekje is puur voor extra veiligheid, de streng om mijn enkels zou genoeg moeten zijn. Ik moest gaan zitten en de streng werd om mijn enkels vast gemaakt. Goed strak zodat lopen een bijna onmogelijke opgave was. Toen alles goed zat werd ik geholpen met opstaan en naar het randje lopen. Daar kon ik nog even zwaaien naar iedereen die stond te kijken. Toen moest ik springen, de diepte in. Het gevoel van vrijheid tijdens de vrije val is geweldig. Ik wist dat er mensen stonden te kijken, ik wilde zwaaien. Maar mijn oriëntatie was compleet verdwenen, ik wist niet meer wat boven of onder en links of rechts was. Ik werd in een bootje opgevangen en naar de kant gebracht. Daar stond Monika op mij te wachten, nog steeds te trillen. Na mij was het de beurt van Pia. Die heb ik wel zien springen. Toen ook zij beneden was zijn we gezamenlijk weer omhoog gelopen. Tijd om onze foto's en video te bekijken. We kregen nog een gratis tshirt. Toen iedereen klaar was zijn we doorgereden naar Queenstown. De adrenaline stad die ook bekend staat om het uitgaan. Ik zou er twee nachten zijn: vrijdag en zaterdagnacht. We hebben eerst ingecheckt in het hostel en zijn daar gaan douchen. Ik ben samen met Eveline naar het strand gelopen daar hadden we met de hele bus afgesproken. Niet iedereen was er maar het was toch gezellig. Rond half zeven zijn Eveline en ik de fergburger gaan halen. De beroemde burger van Queenstown, waar (bijna) altijd een rij staat van een kwartier tot half uur. Maar het was het waard, een heerlijke burger krijg je ervoor terug. Om acht uur hadden zouden we iedereen ontmoeten in Loco, de bar naast het hostel. Iedereen was dat, niet om acht uur maar vanaf dan kwam iedereen langzaam binnen druppelen. Het was een hele gezellige nacht. Rond vijf uur was ik terug in het hostel.

Om half negen was ik alweer wakker, maar net zo brak als de anderen bij mij op de kamer. Ik ben rustig aan gaan douchen en ontbijten. Daarna met Eveline de stad in gegaan, even de shops onveilig maken. Na een kopje koffie, een poging om wakker te worden, zijn we naar de gondula gelopen. Er waren er een paar die omhoog gingen naar de luge. Ik ben terug gelopen naar het hostel om nog even proberen wat te slapen. Dat lukte echter niet dus ik ben begonnen met mijn tas inpakken. Om zes uur weer een fergburger gehaald, gewoon omdat die zo lekker was. Als toetje zijn we naar Cookie Time. Na wat eten en een douche waren we klaar om weer uit te gaan. Deze avond moest ik afscheid nemen van een hoop mensen. Ik zou de volgende dag naar het zuiden gaan, sommige zouden blijven in Queenstown en sommige zouden naar noorden vertrekken. Het was weer een gezellige nacht.

Zondag moesten we vroeg opstaan om naar het zuiden te vertrekken. Richting Milford Sound. Smorgens zijn we gestopt bij een dorpje voor supermarkt, lunch en om de ferry te betalen. Onderweg zijn we een paar keer gestopt op een mooi uitkijkpunt. Hierdoor waren we bijna te laat voor de ferry. Ik ben samen met Line een stuk wezen lopen. Langs het water, naar een uitkijkpunt en in de haven de ferry opgewacht. Vanaf daar zijn we naar de plek gereden waar we gingen slapen. Een mooie locatie in de middle of nowhere. We gingen gezamenlijk bbqen. Later heb ik samen met Eveline nog een wandeling gemaakt. Even kletsen voordat we naar bed gingen.

Maandag konden we kiezen. Vroeg op de bus en een lange wandeling doen of later op de bus voor een kortere wandeling. Ik ben met de vroege bus meegegaan. Een wandeling naar de top van een berg. Om terug beneden te komen zou drie uur moeten duren. Vlak voordat ik op de top was kwam de zon over de berg toppen heen schijnen. Ik was als een van de eerste boven. En bleef daar zitten van het uitzicht genieten. Net toen ik weer naar beneden wilde gaan kwamen Eveline en Pia boven aan. Ik besloot toen nog boven te blijven en met hen naar beneden te wandelen. Als eerste boven, als laatste beneden en dat in ongeveer twee en half uur. Na de wandeling zijn we, met de gebruikelijke tussenstops, naar Bluff gereden. Om vijf uur vertrok de ferry naar Stewerd Island. Omdat we aan de late kant waren werden niet eerst de anderen in Invercargill afgezet. Precies om vijf uur waren we bij de ferry. Na de paar uitgezwaaid te hebben gingen wij naar het hostel. Daar gingen Pia en ik boodschappen doen. Straat uit, naar links en aan de linkerkant is de supermarkt. Lijkt zo simpel maar wij kregen het voor elkaar om te verdwalen. Samen met een clubje hebben we in het hostel film gekeken, heerlijke relaxe avond gehad. En weer eens op redelijke tijd naar bed, na al die korte nachten.

Dinsdagochtend voordat de bus vertrok zijn Pia en ik naar het museum gelopen. Museum was niet heel bijzonder, maar veel tijd hadden we ook niet. We vertrokken weer met de bus. We stopten bij Niagara Falls. Een prachtige waterval werd ons beloofd. Een miezerig riviertje was wat we te zien kregen. De volgende stop was bij een pinguïn kolonie, maar de kans dat we er een zouden zien was heel klein. Wat er wel te zien was, een van de weinige plekken ter wereld. Bomen die horizontaal in de rotsen liggen. De overblijfselen van bomen dan, de bomen zelf zijn al lang vergaan.
Daar vlakbij hebben we geluncht. Maar we moesten uitkijken voor de kliffen. Dat werd extra tegen ons gezegd omdat er veel politie op de been was. Er was een vader en jongetje vermist, politie was bang datze van een klif gereden zijn. Gelukkig zijn er bij ons geen ongelukken gebeurd. Tijdens lunch nog paar dolfijnen in de verte zien zwemmen. Maar was tijd wat andere beesten te bezoeken. Zeehonden. Grote beesten waar we vrij dichtbij konden komen. Ze lagen lui in het zonnetje of waren met elkaar aan het vechten, wat voor ons het mooiste was. Daar hebben we een tijd bij staan kijken. Toen moesten we onderhand weer terug naar Bluff om de paar van de ferry weer op te pikken. Eerst een groepsfoto bij het anker gemaakt. Het anker van Nieuw-Zeeland dat Steward Island vast houd. Weer precies op tijd waren we bij de ferry. Toen iedereen en alle bagage aan boord was zzijn we vertrokken naar Queenstown. Rond acht uur waren we daar. Sommige van wie we afscheid moesten nemen in Wellington zagen we weer. Was vooral heel erg leuk om Demi, Rosie en Alex terug te zien.

Woensdag vertrokken we vroeg uit Queenstown. We rede weer langs het groentewinkeltje. Pia en ik konden nu wel ijs eeten. Ijs met vers fruit is toch best een gezond ontbijt!? Lekker was het in ieder geval wel. Onderweg nog paar keer gestopt bij mooie uitzichten. Rond twee uur waren we bij Mount Cook. De hoogste mountain van Nieuw-Zeeland. We konden zelf kiezen of we voor de lange wandeling wilden gaan of niet. Eveline, Pia, Katie en ik zijn niet gegaan, wij zijn voor een kortere gegaan. Wat ook mooi en gezellig was. Later hoorden we dat de lange wandeling het niet echt waard was. Toch blij dat ik die niet gedaan heb. Na heerlijk gedoucht en gegeten te hebben begon om zeven uur de pub quiz. Eveline, Pia, Annie, Emma en ik waren een team. Lol hebben we gehad, maar de vragen waren veel te moeilijk. We zijn niet als laatste geëindigd, toch knap van onszelf. Een ander team van de Stray bus werd tweede. Wij mochten helpen met het opdrinken van hun prijs, tijdens een potje pool.

Donderdag was mijn laatste hele dag op de Stray bus. Onderweg zijn we op verschillende plekken gestopt. Vlak voor lunch waren we bij een heel oud kerkje, gebouwd van stenen en andere natuurlijke materialen. Op het grasveld daarbij hebben we een tijd met de frisbee over gegooid. In een dorpje voor lunch was onze laatste kans inkopen te doen voor de komende maaltijden. We besloten er met de bus een gezamenlijke bbq van te maken.
Rond drie uur waren we in Rangitata. De beste plek van Nieuw-Zeeland om te raften. Omdat niet genoeg mensen dat wilden doen kon het niet door gaan. We zijn met een hele groep naar de rivier gelopen. Een wandeling van een uur. Vlak voor we bij de rivier waren haakte het grootste gedeelte van de groep af. Ik ben blij dat ik nog net even verder doorgelopen ben. Een prachtige blauwe rivier. Heel aanlokkelijk om even in te zwemmen. Dat heb ik dan mooi ook even gedaan. De anderen verklaarden me voor gek, het water was veel te koud. Beetje opgedroogd in de zon en weer terug gelopen naar de slaapplek.
Het was onze laatste avond, dus we hebben een eigen feestje gebouwd in de middle of nowhere. Bank aan de kant, tafel aan de kant en ruimte voor een dansvloer. Licht uit, speakers aan en genieten. Het was een heerlijke avond.

Vrijdag zat iedereen brak in de bus. Het was veel rijden en weinig stoppen. Op vliegveld van Christchurch ben ik van de bus af gestapt, afscheid genomen van iedereen behalve van Eveline. Het Stray bus avontuur voor mij afgelopen daar. Heel jammer, heb echt een hele leuke tijd gehad.