Land of the long white cloud

Door de Stray bus was ik op het vliegveld afgezet, ik moest zelf in Christchurch zien te komen. Eveline zou nog een nachtje in Christchurch blijven slapen, we waren nog gezellig samen. We hebben de bus naar de stad genomen en zijn naar YHA hostel gelopen. Het hostel waar Alicia werkt. Bij haar konden we onze tassen neerzetten, totdat we smiddags met haar mee naar huis zouden gaan. Het was geweldig om Alicia weer te zien. Voor degene die denken 'wie is Alicia'? In Gold Coast heb ik twee en halve maand met haar op een kamer geleefd. Alicia gaf ons een plattegrond van Christchurch en gaf tips waar we heen konden gaan. We zijn eerst naar het artmuseum gelopen. Niet heel groot, niet bijster bijzonder maar toch leuk om te doorheen te wandelen. Daarna zijn we naar de container mall gelopen. Winkels in containers. Iets anders dan anders, leuk om te zien. Maar de reden is minder. 22 februari 2011 is een groot gedeelte van de stad verwoest door een aardbeving. De schade daarvan is nog steeds erg goed te zien. Bij de verwoeste kerk staan foto's van hoe het was. Heel anders dan wanneer je er nu om je heen kijkt. We zijn nog doorgelopen naar een grote shoppingmall. Daar hebben we een heerlijk, zelf gecreëerd, ijsje gehaald.
Om half vier waren we teug in het hostel. Alicia was klaar met werken. Alicia nam ons en Dannie, een vriendin van Alicia, mee naar een uitkijkpunt over Christchurch. Het bridal path was een leuke klim omhoog, maar het was het waard. Daarna hebben we fish and chips gehaald om op te eten op het strand. We zijn in de auto blijven zitten eerst vanwege de wind, maar de auto werd al heel snel helemaal omringd door seagulls. Ze zaten op en rondom de auto, probeerden door de ramen chips te pakken. Na een gezellige dag hebben we Dannie bij het hostel afgezet en onze spullen opgehaald. Toen zijn we naar het huis van Alicia gereden. Daar hebben we nog met haar ouders in de woonkamer gezeten, hele aardige mensen.

Zaterdag moest Alicia al heel vroeg aan het werk. Eveline en ik bleven langer slapen. De huizen rondom Alicia's huis zijn zo erg beschadigd met de aardbeving, dat daar nu geen huizen meer staan. Op die lege velden is het leger nu af en toe aan het trainen. Tijdens het ontbijt hadden we uitzicht op het leger, heel vervelend uitzicht. De moeder van Alicia moest ook naar de stad, dus we werden daar door haar afgezet. Tassen van Eveline in het hostel neergezet en weer de stad ingelopen. Op jacht naar souvenirs. In de container mall vonden we een Europese bakkerij. We hebben onszelf verwend met een stuk boterkoek. Omdat het de laatste keer, in Nieuw-Zeeland, was dat we samen koffie konden drinken. Om half twee moest Eveline de bus naar de airport hebben. Ik ben met haar meegelopen naar de bushalte. Afscheid nemen, het blijft moeilijk.
Ik ben terug gelopen naar het hostel daar ben ik gaan zoeken naar een goedkope manier om naar Auckland te reizen. Omdat ik rondom Pasen wilde reizen was dat nog niet zo makkelijk. Toen ik een tijdje in het hostel zat kwam Pia binnen lopen. Pia moest nog wat uit de stad hebben dus we zijn samen naar de stad gelopen. Bij een flight centre heb ik een vlucht naar Wellington en de bus naar Auckland geboekt. Daarna ben ik met Pia in haar hostel gaan eten. Om half zeven zou ik opgehaald worden door Nicole. Zij is een nicht van Carla en is vorig jaar in Nederland geweest, wel leuk om even mee af te spreken. We zijn naar een bar gereden om daar een kopje koffie te drinken. De bar was een oud postkantoor. De buizen waardoor vroeger de post werd gestuurd doen het nog steeds. Nu krijg je daardoor je net bestelde eten. Heel gezellige avond gehad. Heel klein hoe de wereld dan is. Savonds ben ik door haar afgezet bij het huis van Alicia.

Zondag moest Alicia om twaalf uur beginnen met werken. We konden rustig aan die kant op gaan. Om half vijf zou ik samen met Dannie de gratis bbq in het hostel runnen. Een gratis bbq vanwege de cricket finale. Tot die tijd ging ik met Pia de stad in. Op zoek naar een tattoo shop. Pia wilde een piercing laten zetten. We hebben er geen gevonden, helaas. Om half vijf begonnen Dannie en ik de uien te snijden en de worstjes te bakken. Langzamerhand kwamen de mensen op de bbq af. Tussen het bakken door cricket gekeken. Ik had geen idee wat ik kiezen moest, Australië of Nieuw-Zeeland. Ik had geen idee wat ik zat te kijken want ik wist helemaal niks van de regels. Maar met een hoop mensen en een bbq was het wel heel gezellig. Waar ik wel vrij snel achter was, het gaat om het aantal punten het is niet tijds gebonden. Tot hoelaat het zou duren kon niemand zeggen. Om negen uur zijn Alicia en ik naar haar huis gegaan om daar, met haar ouders, verder te kijken. Inmiddels was Australië aan de beurt. Nieuw-Zeeland had slecht gespeeld, dus waarschijnlijk zou het niet te laat worden. Alicia heeft mij de regels uitgelegd. Toen ik snapte waar ik naar keek werd het ook een stuk leuker. Het was geen verassing dat Australië won.

Zondag hadden we besloten dat we een nacht in Kaikoura moesten kamperen voordat ik weer weg zou gaan. Smorgens zouden we alles inpakken. Toen we de auto open trokken zagen we dat de moeder van Alicia alles al ingepakt had. We waren klaar om te gaan. Een nachtje glamling in plaats van camping. We hebben Dannie opgepikt van het hostel en zijn naar Kaikoura gereden. Dichtbij voor Nieuw-Zeelandse begrippen, maar toch nog ruim twee en half uur rijden. Onderweg kwamen we langs de plek waar Alicia is opgegroeid.
Aangekomen in Kaikoura hebben we de auto geparkeerd en zijn door de winkelstraat gaan lopen. Dat was snel gebeurd want dat is niet zo lang. Bij de beste fish and chips shop in town hebben we, verrassend, fish and chips gehaald. Een heerlijke late lunch. Op het strand hebben we die opgegeten. Nu konden we wel op het strand zitten zonder aangevallen te worden door seagulls. Iets buiten Kaikoura zat een gratis camping. Daar zijn we geen gereden om de tent vast op te zetten. De camping bleek direct aan zee te zijn. Na een stukje doorrijden kwamen we de meest geweldige plek tegen. Direct aan zee, tussen twee mooie, grote bomen. Daar hebben we de tent opgezet. Inmiddels was het al laat op de middag en zijn we op de camping gebleven. Daar hebben we met de poi geoefend, gezocht naar dolfijnen, heerlijk gerelaxt, foto's gemaakt en gekletst. Toen hetddonker werd hebben we ons klaargemaakt om naar bed te gaan, in het donker kun je toch weinig. In de tent hebben we nog een hele tijd liggen kletsen. Snachts werd ik regelmatig wakker omdat ik naar beneden gleed. We hadden de tent op een flink scheef stuk gezet. Maar ondanks dat hebben we toch heerlijk geslapen. Maar ja dat kon ook moeilijk anders door alle spullen die voor ons ingepakt waren.

Dinsdagochtend wilden we het liefst voor een ochtendzwem gaan, net zoals we in Gold Coast gewend waren. Maar vanwege de stenen en sterke stroming kon dat niet. Veel te gevaarlijk helaas. Maar op de stenen balanceren en water in je gezicht gooien kon wel. Heerlijk om zo wakker te worden. Rustig aan hebben we de tent weer opgepakt, nog weer geoefend met de poi. We zijn door Kaikoura weer terug naar Christchurch gereden. Onderweg zagen we overal dolfijnen springen, best wel heel dichtbij de kust. Waarschijnlijk waren de het wel vijftig dolfijnen bij elkaar. Op een plek net voorbij Kaikoura zijn we gestopt in de hoop daar wat seals te zien. Ver hoefden we daarvoor niet te lopen. Zo ongeveer op de parkeerplaats lag er al een. Toch zijn we verder gelopen want er waren er een hoop aan het zwemmen. Leuk om te zien. Na daar bijna een uur te zijn geweest zijn we terug naar Christchurch gereden. In het hostel hebben we Dannie afgezet en ik heb mijn spullen gepakt. Ik moest naar het vliegveld. Alicia ging me naar het vliegveld brengen. Op het vliegveld weer afscheid moeten nemen van Alicia. De tijd in Christchurch is veel te snel gegaan.
Na ingecheckt te hebben was het wachten tot mijn vlucht vertrok. Het zou een uurtje vliegen zijn naar Wellington, maar we deden er rium een half uur over. Vond ik niet zo erg. Op het vliegveld in Wellington mijn bagage opgehaald en de bus naar de stad genomen. Ik verbleef in hetzelfde hostel als eerder, bleek ik in dezelfde kamer te zitten. In dat hostel krijg je een gratis maaltijd in de bar naast het hostel. Toen ik daar naar binnen liep om die te halen zaten er al zes mensen uit de Stray bus. Daar ben ik gezellig bij aan geschoven. We hebben daar een aardig tijdje gezeten. Toen de anderen een andere bar gingen opzoeken ben ik terug gegaan naar het hostel. Even douchen en even wat tijd voor mezelf opzoeken.

Woensdagochtend heb ik heerlijk ontbeten met de gratis pannenkoeken van het hostel. Gezellig samen met Gema staan bakken en gegeten. Gema moest naar de bibliotheek om wat dingen op internet te regelen. Ik ben met haar meegelopen naar de bibliotheek, maar niet lang gebleven. Het weer was zo lekker, ik moest gewoon naar buiten. Zonde om binnen te zitten als het zonnetje schijnt. Ik ben naar de Botanic gardens gelopen. Prachtige natuur, bloemen, planten en fonteinen. Daar heb ik tijdje rondgelopen. Weer terug in de stad nog wat winkels bekeken en nieuwe schoenen gekocht. Om vier uur had ik met Gema en Miriam voor het museum afgesproken. Gema vond mijn schoenen zo leuk dat we naar de schoenenwinkel zijn gelopen zodat zij ze ook kon kopen. Precies dezelfde hadden ze niet in haar maat, wel bijna dezelfde. Die heeft ze dan om meegenomen. Om kwart over zes zijn we weer naar de bar gegaan om te eten. Na het eten heb ik me omgekleed en Gema opgehaald. We hadden allebei onze nieuwe schoenen aan. Om het leuker te maken hebben we van veters gewisseld. Links een witte en rechts een zwarte. En weer terug naar de bar om te supporteren bij bier pong. Het werd een gezellige avond.

Donderdag weer ontbeten met Pannenkoeken, nu zonder Gema. Het zonnetje scheen niet, het was flink bewolkt. Op zich vond ik dat niet zo erg, ik had toch gepland om naar Te Papa museum te gaan. Het nationale museum van Nieuw-Zeeland. Een groot, gratis museum. Na uitgecheckt te hebben ben ik daarheen gelopen. Ik geniet ervan om dat soort dingen alleen te doen. Niemand die op mij wacht, niemand op wie ik hoef te wachten. Heerlijk alle vrijheid precies te doen wat ik wil. Ik heb zo'n twee en half uur rondgelopen in het museum. Mocht je eens in Wellington zijn, het is echt een aanrader. Ook als de zon schijnt, maar ga dan tussen twaalf en drie zodat je op die tijden de zon vermijd. Er zijn ontzettend veel verschillende dingen te zien. Maori cultuur, aardbeving in Christchurch, geschiedenis van Nieuw-Zeeland, air New-Zealand, kunst, leven in zee en nog veel meer. Een erg leuk museum om rond te lopen.
Daarna heb ik nog buiten rondgelopen, nog even genieten van de stad. Het weer was niet te koud, maar het zonnetje scheen niet. Het was dus niet zo lekker als een dag eerder. Ik heb in het hostel mijn backpack opgehaald en naar het trein station gelopen. Om half zeven zou vandaar mijn bus naar Auckland vertrekken. Al vrij snel raakte ik aan de praat met iemand die met dezelfde bus zou gaan als ik. We zaten samen te wachten, en te wachten, en te wachten. Om kwart over zeven kwam er eindelijk een bus. Toen we in wilden stappen bleek dat we niet op de lijst stonden. Dat was al de bus van half acht. De busdriver zei dat we de bus van half zeven gemist hadden. Maar er was geen bus geweest dus dat kon niet. Zit je op tijd op de goede plek op de bus te wachten kun je blijkbaar toch de bus missen. Gelukkig konden we mee in de bus van half acht, anders hadden we een probleem gehad. Elf uur rijden van Wellington naar Auckland. Ik hoopte dat ik een beetje kon slapen, maar dat is niet echt gelukt helaas. Ik heb de hele nacht minder dan twee uur geslapen.

Vrijdagochtend kwam ik vroeg aan in Auckland. Gelukkig heeft het hostel wat ik geboekt had 24uurs receptie. Daar kon ik mooi al heen. Nog niet inchecken, maar wel binnen zitten. Dat heb ik dan ook een tijdje gedaan, was uitgeput na een nacht in de bus zitten zonder te slapen. Ik wilde de tijd tot ik in kon checken doden met het bekijken van souvenir winkeltjes. Maar omdat het goede vrijdag was, was alles dicht. De straten leken uitgestorven. Ik zat ergens buiten op een bankje toen er een kruis langs kwam met een stoet mensen er achteraan. Ik heb me ook aangesloten en kwam erachter dat het van de katholieke kerk was. Ik ben tot het einde mee gelopen. Daarna ben ik terug gelopen naar het hostel en ik kon inchecken. Ik heb een douche genomen en een half uurtje op bed gelegen. Wat kan een mens daarvan opknappen zeg, ik had het gevoel dat ik weer leefde. Het zonnetje scheen en ik had weer energie. Ik ben naar het park gelopen. Daar stonden een aantal kunstwerken en vreemd gegroeide bomen. Naast het park zit de art galary, daar heb ik ook doorheen gelopen. Mooi om te zien, maar lang niet zo mooi en groot als Te Papa. Ik ben op tijd terug gegaan naar het hostel om te eten. Nog even in de huiskamer gezeten, maar ik ben vroeg naar bed gegaan.

Zaterdagochtend moest ik om kwart over zeven bij het Stray kantoor zijn. Tassen inladen en de bus naar Paihia zou vertrekken. Het plan was dat er een grote bus zou rijden, die deed het niet dus moesten we het met een kleine doen. De bus was volgeboekt, kortom dat zou niet passen. Of er zeven mensen met een andere bus mee willen. Prima, waarom niet. Uiteindelijk kom ik toch op dezelfde plek terecht. De eerste stop was bij een forest met daar de oudste bomen van Nieuw-Zeeland. Degene die we konden knuffelen was zo'n 500 jaar oud. Maar als je een stukje verder het bos in liep stonden ze er van 3000 jaar oud. Voordat de Europeanen naar Nieuw-Zeeland kwamen was alles ten noorden van Auckland bedekt met dat forest, daar is nu bijna niks meer van over. Volgende stop was een marktje. Een klein marktje dat alleen op zaterdag open is en vanwege Pasen, deze keer best druk. Gezellig druk, niet te druk. Er is een plek waar je je hond achter kunt laten bij de kinderoppas. De kinderen proberen daarmee beetje zakgeld te verdienen. Volgende stop was Paihia. In het information centre kregen we te horen wat we konden doen in Paihia. Tours naar verschillende plekken, watertaxi en in Paihia zelf. Daarna konden we inchecken in het hostel. Ik heb met Flo rondgelopen in Paihia. Later op de middag besloot ik dat ik de volgende dag de tour naar Cape Reinga wilde gaan doen, die heb ik toen geboekt. Savonds zijn we in de bar bij het hostel geweest. Dat ging om twaalf uur dicht vanwege Pasen. We zijn toen met een hele club naar het strand gelopen om naar de moon eclipse te kijken. Lekker in het natte zand gelegen en hopen dat het tij niet te snel zover opkwam. Dat gebeurde gelukkig niet. Om twee uur ben ik terug gelopen naar het hostel, om nog een beetje te slapen voor de volgende dag. Gelukkig had ik een uurtje extra omdat de klok terug gezet zou worden.

Zondagochtend werden we om zeven uur bij het hostel opgepikt. De busdriver stelde zichzelf even voor voordat we begonnen te rijden. Hij legde uit hoe de dag zou gaan verlopen en 'let's get outta here'. De eerste stop was een wandeling in een forest met oude bomen. Hetzelfde soort forest als waar we de dag daarvoor ook waren gestopt, maar nu konden we er doorheen wandelen. Een leuke, korte wandeling om de dag mee te beginnen. De volgende stop was bij een bakkerij. De laatste kans om iets te kopen. Dit zou de laatste winkel zijn die we tegen zouden komen. Daarna moesten we twee uur rijden, de langste non-stop rit voor die dag. Maar dat bracht ons wel bij het meest noordelijke punt van Nieuw-Zeeland. Een lighthouse, prachtige natuur en veel toeristen in een heilig Maori gebied. De inspiratie voor de film Avatar komt bij Cape Reinga vandaan. Ook botsen daar de Pacific ocean en de Tasman sea tegen elkaar aan, wat voor een erg levendig gedeelte in het water zorgt.
Daarna zijn we wezen sand boarden. Op een board, op je buik van een zandduin af boarden. Gevaarlijk, maar ontzettend leuk om te doen. We konden kiezen van een lagere of een hogere en steilere. Ik ben eerst van de lage gegaan, twee keer. De hogere wilde ik wel vanaf, maar dan eindigde je over een rivier heen en ik wilde niet nat worden. Omdat zo goed als niemand nat werd ben ik ook voor de hogere gegaan. De eerste twee gingen goed. Ik had voor de tweede keer Flo gevraagd om mij te filmen, dit ging alleen niet goed. Ik ging dus nog een derde keer. Het filmen lukte, maar ik viel wel in het natte zand. Droog blijven was niet gelukt dus. Klein stukje verder rijden waren we op 90 miles beach. De oudste en tegelijk de nieuwste official highway. We zijn gestopt op een plek waar we de hole in rock ook konden zien. Ik stapte de bus uit, keek om me heen en dacht bijna dat ik op Scheveningen stond. Alleen is het daar, met mooi weer, veel drukker. Verder ziet het er zo goed als hetzelfde uit. Daar zijn we ook mosselen gaan zoeken. Er waren er ontzettend veel te vinden, de emmer die mee was hadden we zo vol. Omdat de 90 miles beach een officiële weg is reden we verder over het strand. Voor bijna een uur. Tijdens dat uur kregen we te horen hoe 90 miles beach aan zijn naam komt en dat het eigenlijk nog geen 55 miles is. Net na 90 miles beach heb je een leuke stop met gratis buswash. Door het sandboarding zat de bus vol zand, geen overbodige luxe om daar even te stoppen. Binnen stond een enorme boom waarvan ze een trap gemaakt hadden naar het tree house. Daarna zijn we verder gereden naar een fish and chips shop. Verser kan bijna niet, vis gaat zo van de boot de frituurpan in. Omdat ik om vier uur smiddags niet echt zin had in fish and chips en dat in de afgelopen week al drie keer had gehad, liet ik het ditmaal aan mij voorbij gaan. Ik heb rondgelopen en foto's gemaakt van het prachtige uitzicht. Rond zes uur waren we weer terug in Paihia. Het was een super geslaagde dag.
Omdat het nog steeds Pasen was was er niks open. Zat weinig anders op dan in het hostel ons eigen feestje te bouwen. Lees als: relax filmpje kijken en op tijd naar bed.

Maandagochtend heb ik mijn tas ingepakt. Ben er maar twee nachten geweest, maar de inhoud van mijn tas lag over de halve vloer verspreid. Toch was het inpakken zo klaar, ik ben er nu al zo aan gewend. Emma zat in het hostel tegenover mijn hostel. Ik ben samen met haar naar het strand gelopen. Daar hebben we de hele morgen gezeten en gezellig gekletst. We hebben nog rondje gelopen door het dorpje, langs het water. Er was een klein marktje waar we even gekeken hebben. Om één uur zou Flo weer terug zijn in het hostel, ik was er ook zoiets, iets eerder dan Flo. Om half twee zou de Stray bus terug naar Auckland weer vertrekken. We hebben onze backpacks op de bus geladen en buiten in het zonnetje gewacht tot we zouden verwacht.
Omdat er verwacht werd dat, vooral rondom Auckland, het druk zou zijn op de weg, zijn we in een keer doorgereden naar Auckland. Hoe meer we voor de file aan reden hoe beter. Plaspauzes hebben we gehad, meer niet. Om zes uur waren we terug in Auckland bij het Stray kantoor. De drukte in het verkeer viel heel erg mee, we waren dus erg vroeg terug. Ik ging met Flo mee, ging gezellig bij haar slapen. Wij moesten nog een half uur met de lokale bus. Aangekomen bij haar huis hebben we gegeten en daarna nog even televisie gekeken. Flo moest de dag erna werken en ging dus vroeg naar bed, ik bleef nog even alleen in de huiskamer hangen.

Dinsdag heb ik heerlijk uit kunnen slapen. Dat heb ik dan ook gedaan. Rustig aan gedoucht en ontbeten. Daarna ben ik naar de shops gelopen. Was niet veel bijzonders dus ik besloot naar het strand te gaan. Heb langs het strand gelopen en lekker uitgewaaid, tijd ergens gezeten uit de wind. Genoten van de rust en mooie omgeving. Om vijf uur was ik terug thuis en Flo zou ook in half uurtje terug komen van haar werk. Toen ze terug was zijn we samen naar de supermarkt gelopen om boodschappen te doen voor het avondeten. Savonds heb ik mijn tas al zo ver mogelijk ingepakt, dan zou ik dinsdagochtend zo klaar zijn met inpakken.

Dinsdagochtend stond ik al om zes uur onder de douche. Ik ging met Flo mee naar haar werk, dan kon ik me vermaken in de stad voordat ik naar het vliegveld moest. Ik ben naar de bibliotheek gegaan om even gebruik te kunnen maken van de computer. Demi en Rosie waren ook in de stad, ben hun op gaan zoeken. We hebben samen kopje koffie gedronken en in een park gezeten. Rosie moest om twaalf uur bij de tattoo shop zijn. Ik ben met ze mee gelopen terwijl Rosie de tattoo liet zetten. Daarna heb ik weer afscheid van ze genomen. Ik ben doorgelopen naar het werk van Flo, we gingen nog samen lunchen voordat ik echt zou vertrekken. Na de lunch heb ik de bus naar de airport gepakt. Ik ben nu al door de douane, over half uurtje ga ik de lucht in. Weer terug naar Sydney.