Tijd voor weer een update

Sinds het vorige verhaal is er bijna een maand verstreken. De eerste week schreef ik nog 'braaf' elke dag een stukje, maar na een week...
Alle dagen lijken op elkaar, ik zie weinig nieuwe dingen, ik doe weinig bijzondere dingen. Het is dan lastig elke dag een stukje te schrijven, weer wat nieuws te verzinnen. 
Zal nu even een update geven hoe het gaat.

Inmiddels werk ik zeven ochtenden in de week in een motel in Kirra. Daar doe ik de housekeeping. Vind het heerlijk dat ik iets te doen heb op een dag. Begin nog steeds elke dag met een duik, toch de beste manier om wakker te worden. Om half tien moet ik in het motel zijn, twintig minuten lopen, dus ik vertrek rond negen uur. Het is vaak erg warm om te lopen in de volle zon. Hoelang ik bezig ben hangt van mezelf af, hoe snel ik alles schoonmaak. En van de hoeveelheid kamers. Wanneer ik 'maar' twee kamers schoon hoef te maken ben ik heel wat eerder klaar dan wanneer het er acht zijn.
Terug lopen naar het hostel doe ik vaak over het strand, heerlijk met mijn voeten in het water, het meest mooie uitzicht en als het echt heel erg warm is ren ik gewoon met kleren en al het water in. Droogt vanzelf wel weer, maar meestal loop ik terug naar het hostel om daar eerst mijn bikini aan te trekken. 
In het hostel licht er beetje aan hoe laat het is, hoe moe ik ben, wie in het hostel is, waar ik zin in heb, wat ik ga doen. Kan veel verschillende dingen zijn. Terug naar strand om te zwemmen, lunchen, slapen, naar de winkel, relaxen, gezellig kletsen, zie op moment wel waar ik zin in heb, waar anderen zin in hebben.
Zes avonden in de week maak ik 's avonds in het hostel de keuken schoon, zet het ontbijt klaar en sluit de keuken af. Ook doe ik twee keer in de week boodschappen voor het gratis ontbijt. Inmiddels is de samenstelling van het 'personeel' in het hostel flink veranderd. Daardoor ook de mensen met wie ik op de kamer slaap. Het verschild eigenlijk per nacht wie waar slaapt, maar officieel slapen we met z'n zessen op een een achtpersoonskamer. Vijf meiden (Alicia, Steff, Marine, Lena) en een jongen (Raff). Echt een heel gezellig groepje! Beetje jammer alleen dat Niilo en Dee nu echt op een farm werken, hun mis ik echt wel in het hostel. Maar gelukkig zien we elkaar nog wel af en toe.
Mensen komen, mensen gaan. Mensen die ook voor langere tijd in dit hostel wonen ben ik inmiddels echt gaan zien als vrienden/familie. Wanneer een van hen vertrekt vind ik dat echt jammer. De mensen die er maar een paar dagen zijn mis ik ook wel, maar dat is toch anders. Reizen is echt geweldig, maar afscheid nemen went toch nooit. Ik zie er nu al tegenop om deze plek te 'moeten' verlaten om weer verder te reizen. Maar ja, hoort erbij. Komt vast wel wat anders geweldigs voor terug.

Paar dagen geleden heb ik een skatebord geleend iemand uit het hostel hier, overal zie je mensen op een skatebord dus ik dacht: laat ik het ook eens proberen. Dat ging natuurlijk fout. Nog geen honderd meter verderop zat ik al op de grond, heb nu mijn enkel flink gekneusd. Kon de eerste dagen niet tot nauwelijks lopen, mijn voet was flink gezwollen. Gelukkig heb ik een pas van de bieb, heb dvd's gehaald en veel tv gekeken om maar zo weinig mogelijk te lopen. Ik en stilzitten is namelijk niet echt een goede combinatie. Inmiddels loop ik weer aardig normaal, doet nog wel pijn maar niet meer zo erg als het is geweest en mijn voet is ook niet meer zo dik. Morgen ga ik weer werken in het motel (de afgelopen drie dagen heb ik niet gewerkt). 

In de afgelopen maand heb ik wel wat uitstapjes gedaan, maar niet zoveel. Deze plek is vooral leuk als je er werkt, anders ben je naar een paar dagen wel uitgekeken. Tenzij je heel erg van het strand of van surfen houd. Veel is er niet te beleven in de omgeving. Wel gaan we nog steeds elke zondagavond naar Burleigh Heads, the drum circle. Ik begin steeds beter te worden met de poi (vuurballen). Ik leer steeds meer nieuwe trucjes, maar ook de oude blijf ik oefenen. Practice make perfect. Belangrijkste is dat ik het nog steeds erg leuk vind om te doen. 
Vorige week kregen we van Dee te horen dat in Byron Bay een groot strandfeest georganiseerd werd. In het hostel hebben we een aantal mensen bij elkaar gezocht die daarheen wilden. Een bus vol. Raff heeft voor een nacht de bus van het hostel 'gejat'. Oke, hij mocht ermee naar Byron Bay, maar niet met anderen in de bus. We hebben Alicia op haar werk overvallen en meegenomen naar Byron Bay. Gewoon omdat we vonden dat ze erbij moest zijn. We vertrokken rond 20.00 uur uit Coolangatta en waren rond 22.00 uur in Byron Bay. Na eerst een poosje op de parkeerplaats te hebben gehangen, het feest begon pas middernacht, zijn we rond 23.00 uur naar het strand gegaan. Daar begon het inmiddels wel wat drukker te worden, wat gezellig was. Toen de muziek aanging, er honderden glowsticks in de lucht werden gegooid was het echt gezellig. Rond 02.00 gingen we weer terug. Uurtje rijden, wat betekend dat we om 02.00 uur weer thuis waren. 
Twee weken terug ben ik met Raff en Marion naar Potsville geweest. Op de heenweg eerst gestopt bij verschillende punten waar je een ontzettend mooi uitzicht hebt over de oceaan. Hoe veel je daarvan ook ziet, het verveelt niet. Omdat het erg warm was, in de zon over de 35 graden, in Potsville eerst ijs gekocht om daar vervolgens op het strand van te genieten. We hebben in een ondiep baaitje gezwommen, in de zon gelegen en heerlijk gek gedaan, echt volop genoten! Omdat Potsville maar een supermarkt heeft was rondlopen in de winkelstraat niet echt een optie. 

Gister ben ik samen met Grant (manager) en Steff op stap geweest. We hebben kerstinkopen gedaan. Het begin is er, maar ik hoop dat we nog meer mogen aanschaffen. Waarschijnlijk wel, maar daarmee moeten we nog een paar dagen wachten. 
De inkopen gedaan en gisteravond gelijk begonnen met versieren. Er staat nu een levensgrote kerstman met een surfbord op de trap, iedereen te verwelkomen. De kerstboom staat buiten op het balkon. Op het balkon hebben we heel wat lichtjes en andere versiersels opgehangen. Nog niet alles wat we hebben gekocht hangt, maar we zijn al een heel eind. 
Tot gisteravond had ik totaal niet het gevoel dat het al bijna kerst is. Als ik aan kerst denk, denk ik automatisch aan: kou, grauw weer, korte dagen, lange nachten. Het is hier compleet het tegenovergestelde. Het is zo'n 30 graden, de zon schijnt ontzettend veel, ik leef buiten. Kerst in de zomer... blijft een raar idee.
Nu echt overal kerstversiering te zien is, steeds meer kerstmuziek gedraaid word, begin ik toch wel te merken dat het bijna kerst is. Maar echt beseffen doe ik het nog niet. Plan met kerst is dat we met iedereen van het hostel gaan BBQen op het strand. Niks niet gezellig gourmetten binnen maar heerlijk zwemmen en zonnen. 

Verder heb ik via de app regelmatig contact met Nederland, af en toe Skype ik eens. Alles gaat hier zijn gangetje, ik vermaakt me prima, geniet nog steeds volop. Soms zoek ik een stil plekje op om na te denken. Alleen naar de andere kant van de wereld reizen doet wat met je, veranderd je, het is niet niks. Alleen het zoeken van een stil plekje is nog best lastig. Ik deel mijn kamer met vijf anderen. Omdat we de personeelskamer zijn hebben we het slot in onze kamer afgeplakt, iedereen kan binnen lopen wanneer hij/zij wil, wat dan ook regelmatig gebeurt. Op het balkon is altijd wel iemand. Zelfs als ik mezelf afzonder met muziek duurt het maximaal tien minuten voordat ik aangesproken word. Ik heb vaak geen zin ver te lopen, daar is het veel te warm voor. Het strand is niet de beste plek en duurt daar ook niet lang voordat ik niet meer alleen ben. Drukke winkelstraat werkt ook niet echt.. Stuk lopen is dan toch echt de beste optie. Hardlopen om mijn hoofd leeg te maken vind ik heerlijk, lekker langs het water.

Ik ga in de komende dagen weer wat foto's uploaden. Houd dat dus ook in de gaten!
Bedoeling is foto's van Burleigh Heads, alle kerstdecoratie en gewoon mooie foto's die ik maak. Elke dag gaat de zon onder, soms zie ik er niks van maar soms is de lucht zo indrukwekkend. Nou ja, bekijk ze zelf maar (zodra ze erop staan dan ;))

Ik geloof dat ik wel zo ongeveer alles verteld heb nu. 
Groetjes vanuit het heerlijk warme, mooie Coolangatta.