Kerst op het strand

G’day

Inmiddels ben ik begonnen aan een nieuw avontuur, tijd voor een blog dus. Even alles van Coolangatta op een rijtje zetten en opschrijven.
Nieuw avontuur, weg uit Coolangatta? Ja, werd tijd ook. Lees maar ;)

Na het inkopen van de kerstspullen zijn we begonnen met het versieren van het hostel. Voornamelijk het balkon. Helaas heeft dat niet lang geduurd. Er stond zo’n harde wind dat alles weg waaide. Dus hebben we onze eigen slaapkamer versierd. Op onze kamer was meer versiering dan in de rest van het hostel. De kerstman hebben we halverwege op de trap gezet om iedereen te verwelkomen. Buiten een kerstboom met alleen lichtjes en slingers, de ballen bleven niet hangen. We moesten de kerstboom ook helemaal vastzetten anders zou die continu omwaaien. Op het balkon hadden we lichtjes hangen, maar meer was niet echt mogelijk. In de gang stond een echte Australische kerstboom: een ventilator met cadeautjes. In onze kamer hadden we een kerstboom met lichtjes, slingers, ballen en cadeautjes. Onder de kerstboom hadden we twee rendieren neergezet, Dickhead en Rudolf. Wat ook niet mag ontbreken bij kerst midden in de zomer is sneeuw. Nepsneeuw op de ruiten en op de spiegel. We hadden kerstballen gehangen boven ons bed, ik had een kerstmuts en een dansende kerstman.
Na het versieren van het hele hostel kwam het kerstgevoel er toch wel een beetje. Maar na twee dagen was dat eigenlijk alweer verdewenen.

Het hostel was zo geweldig op het begin, ik voelde me er echt thuis. De mensen om me heen voelen echt als familie. Ik weet niet wat er gebeurd is, maar de manager is veranderd. Zodra we iets teveel lawaai maakten op het balkon kwam hij naar buiten, schreeuwen dat we moesten stoppen. Hij begon mensen uit het hostel te zetten. Er waren steeds meer kleine dingen die zich opstapelden. Kleine dingen waarvan ik dacht, ik weet niet of ik dit wel zo leuk vind. De druppel was toen Raff uit zonder reden uit het hostel werd gezet. Hij deed ontzettend veel voor het hostel, heeft niks verkeerd gedaan en moest ineens vertrekken. Toen heb ik de beslissing gemaakt om ook zo snel mogelijk te vertrekken, alleen waarheen?
Omdat ik niet vlak voor kerst nog naar een nieuwe plek wilde gaan besloot ik te blijven tot na kerst.  Ik wilde kerst vieren met de mensen waarvan ik ben gaan houden. Dat de plek minder leuk is betekend niet dat de mensen niet meer leuk zijn. Rondom kerst zou het hele team vertrekken. Alle mensen die voelen als familie gaan verder reizen, dus waarom ik niet. Lena, George, Connor en Steff gingen voor kerst al weg. Marine en Serge tussen kerst en nieuwjaar. Alicia, Dee en Niilo zijn ook van plan na nieuwjaar zo snel mogelijk te vertekken.
Ik had al eerder besloten dat ik wilde gaan werken voor mijn 2nd year visa, maar was nog niet zo hard op zoek naar iets. Als ik daarmee begon in februari vond ik dat ook goed, ik had het nog prima naar mijn zin. Vanaf half december ben ik volop gaan zoeken en solliciteren om na kerst te kunnen vertrekken. Raff wilde ook zulk werk gaan doen, dus zijn we samen gaan zoeken. Wel zo gezellig dat we het samen doen, hoef ik niet alleen naar een nieuwe plek.
De dag voor kerst kregen we een mail dat we direct na kerst kunnen starten in Mildura. Volgens de mail is het 5-7 dagen werken per week en 8 uur per dag. Dat staat in mail, hoe het gaat zijn dat zie ik wel wanneer we gestart zijn met werken. Maar dat vertel ik wel in de volgende blog.

Sinds mijn vorige blog is er, op de kerstdagen na, weinig veranderd aan mijn dagen. ’s Morgens werken in het motel en de rest van de dag heerlijk doen waar ik zin in heb. Ik genoot extra van de oceaan omdat ik wist dat het binnenkort mijn achtertuin niet meer zou zijn. Ik ging nog steeds elke ochtend voor een duik, beste start van de dag. Mijn voet is inmiddels weer zo goed als volledig normaal. Soms heb ik er nog wel iets last van, maar ik klaag niet. Ik was heel druk op zoek naar werk voor mijn 2nd year visa. Ik wilde het liefst werk hebben voordat ik ergens heen zou vertrekken. Het visa wat ik nu heb, ik mag twaalf maanden reizen en werken in Australie, kan je één keer in je leven aanvragen. Als je in die twaalf maanden 88 kalenderdagen gespecifeerd werk doet, populair is werken op een boerderij, dan kan je hetzelfde visum nog een keer aanvragen. Je kan dan nog twaalf maanden langer blijven of binnen vijf jaar terugkomen. De moeite waard om dat werk te gaan doen, zeker omdat je op de meeste plekken goed geld kunt verdienen.

In de week voor kerst werd er op het grasveld naast het hostel een kermis opgebouwd. Op de eerste avond dat het open was ben ik met zes Finnen naar de kermis geweest. De kermis was voornamelijk voor kinderen, de meeste attracties konden we niet eens doen omdat we te groot waren. Toch hebben we er een tijd rondgelopen en een hoop lol gehad. Beetje foto’s maken, naar anderen kijken en de attracties die we wel konden doen hebben we wel gedaan.

Kerst was is niks te vergelijken met kerst hoe ik het ooit eerder gevierd heb. Compleet het tegenovergestelde, maar ik denk dat dit wel een van de meest leuke kerst ooit was. Op 24 december ben ik snel nog de winkels in gedoken om wat leuks te kopen om aan te trekken. Ik vond een leuk, zomers jurkje. Is hier wel nodig want het was over de 30 graden. Na alle inkopen zag ik dat er op de koelkast in de keuken een papier hing: ‘drivers wanted’. De autoverhuur aan de overkant van de straat was op zoek naar een paar mensen die auto’s van die locatie naar hun locatie in Brisbane konden rijden. Ik ben samen met Estelle en Micheal naar Brisbane gereden. Ongeveer  vier uur later waren we weer terug en 40 dollar rijker, leuk geld verdienen. Leuk tripje, wat zien van de omgeving en het is al normaal dat ik rijd aan de linkerkant. Word wennen als ik straks weer in Nederland ben ;)
Rond acht uur gingen we met bijna iedereen uit het hostel naar het strand om daar te bbqen en een gezellige kerstavond te hebben. Bbq, oefenen met de vuurstok en poi, uiteraard ook met vuur, kletsen, muziek. Alle ingredienten waren aanwezig voor een super leuke avond.  Dat was het dan ook, ik heb echt ontzettend genoten. Terug in het hostel moest ik eerst de keuken schoonmaken. Gelukkig had ik het makkelijk. Ik hoefde het ontbijt niet klaar te zetten en de keuken niet af te sluiten. Omdat de meesten op de strandbbq waren geweest was de keuken niet zoveel gebruikt. Het was ongeveer drie uur toen ik eindelijk in bed lag om te gaan slapen.

Op kerstochtend ben ik om acht uur naar de kerk geweest om daarna direct door te gaan naar het motel, want daar moest ik gewoon werken. De weg van motel naar hostel gaat langs het strand en nu zag je overal groepen mensen met spullen om zich de hele kerstdag daar te kunnen vermaken. Zag er echt gezellig uit overal en iedereen die dichtbij genoeg staat zegt: merry Christmas. Ook in de dagen voor kerst werd dat op straat heel vaak gezegd. Kan me niet herinneneren dat in Nederland zo vaak door vreemden mij fijne kerst is gewenst en dat ik zoveel mensen heb gezien op kerstdag. In Nederland blijft iedereen binnen omdat het veel te koud is buiten.Terug in het hostel warden de meesten net een beetje wakker. Ik heb even een uurtje geslapen, want de drie uur van ‘s nachts waren toch niet heel veel. Toen ik wakker werd waren de meeste naar het strand, ik ben ook naar het strand gegaan. Op het strand was het erg druk, maar ook heel gezellig. Kan me niet herinneren dat ik ooit eerder met kerst gezwommen heb, boven de 30 graden was, dat ik veel buiten was. Het was heerlijk en leuk om eens mee te maken, kerst midden in de zomer. Terug van het strand een douche genomen en daarna wel zien wat de plannen zijn voor de avond. Ik werd gebeld door Raff dat ik naar het penthouse in Komune moest komen. Vrienden van ons waren daar al en het was echt heel gezellig. Ik ben naar Komune gelopen. Op de negende verdieping huurde Teah het penthouse. Een mega grote kamer met een geweldig uitzicht over het hele strand. Eerst hebben we gekletst en gehangen. Na een tijdje was het kerstdiner klaar, ze had ook nog eens een uitgebreid kerstdiner voor ons klaargemaakt. Het eten was goed en er was meer dan genoeg. Als toetje had ze ‘kerstman’taart. Na een tijdje ben ik terug gegaan naar het hostel. Niet omdat het niet gezellig was, maar omdat ik kerst ook met degene wilde vieren die nog in het hostel waren. Iedereen was op het balkon, gezellig bij elkaar. Om kwart voor twaalf kwam de manager naar het balkon, we moesten de muziek uitzetten het was al veel te laat om nog zoveel lawaai te maken. Als we verder wilde feesten moesten we maar naar het strand gaan. Uit het niets sloot hij de keuken af, niemand kon meer bij zijn eten of drinken. Op dat moment viel de groep uit elkaar. Sommige gingen naar bed, sommige gingen naar bed, sommige gingen naar Komune, ik bleef met een clubje op het balkon. Gelukkig hadden we de sleutel zodat we wel in de keuken konden. Ik heb samen met Marine, Dee en Alicia de keuken schoon gemaakt en het balkon alvast wat opgeruimd, wat heel hard nodig was. Ook zonder muziek was het nog heel gezellig op het balkon. We lieten onze kerst niet verpesten door de manager, dat is hij niet waard.  Wederom was het rond drie uur toen ik ging slapen.

Tweede kerstdag voelde voor mij alweer als een normale dag. Beetje hangover van de twee kerstdagen. Teveel eten, actief zijn, alcohol en te weinig slaap, maar dat was het allemaal waard. ’s Morgens gewerkt in het motel, voor de laatste keer want zaterdag zou ik al vroeg vertrekken. Terug van het motel ben ik naar de oceaan gelopen, mijn laatste duik in het water bij Kirra Beach. Wie weet kom ik ooit nog terug, maar voor voorlopig heb ik niet meer de oceaan als achtertuin. De rest van de dag mijn was gedaan, mijn tas ingepakt, maar ook gezellig lui op het balkon gehangen (voornamelijk uitstelgedrag). Ik ben nog een keer naar het strand geweest om een beetje zand mee te nemen als souvenir. ’s Avonds heb ik afscheid genomen van een heleboel mesen. Reizen is leuk maar afscheid nemen zal nooit leuk worden, toch hoort het erbij. Ik vond haast vertrekken uit het hostel moeilijker dan vertrekken uit Nederland. Waarom..? In Nederland was het een afscheid voor een jaar en ik weet dat we contact houden. Van deze mensen weet ik niet of ik ze ooit nog terug zie, maar contact ga ik met sommigen zeker houden. Het was een gezellige laatste avond op het balkon van het hostel. Rond middernacht ben ik wel, ondanks dat het nog steeds gezellig was, wel mijn bed op gaan zoeken. Na paar hele korte nachten was ik toch wel moe en de volgende dag zou ik om zes uur al vertrekken, vroeg uit de veren dus.

Het was heel interesant om te horen hoe mensen in verschillende landen kerst vieren. Wat is voor hen belangrijk, wat zijn voor hun gewoonten. Zo wist ik nooit dat voor Noorwegen, Zweden, Finland en misschie wel meer landen de 24e de belangrijkste kerstdag is.  Maar met de meeste landen is er niet veel verschil met Nederland. Overal teveel eten, familiebezoek en vrienden zijn de dingen die belangrijk zijn. Alleen hoe ze in Australie kerst vieren, geen idee. In het hostel zitten mensen van over de hele wereld, maar ik heb nauwelijks contact met mensen uit Australie zelf. Ik leer van veel culturen een klein beetje, maar de Australische cultuur leer ik niet kennen. Nou hebben ze ook niet echt een lange geschiedenis. Er wonen pas sinds 150 jaar mensen, buiten de Aboriginals, in Australie.

Zaterdag zijn we om zes uur vertrokken richting Mildura. Na twee dagen rijden zijn we veilig aangekomen. Het plan is dat we hier 88 dagen gaan werken. Fruit picking om precies te zijn. Hoe en wat ik precies voor werk ga doen, hoe mijn dagen en weken eruit gaan zien, ik heb nog geen idee. Ik ben net gearriveerd. In de volgende blog die ik schrijf zal ik dat allemaal vertellen.