The real outback

Zaterdagavond, na een gezellige vlucht, rond half tien aangekomen in het hostel. De klok een half uurtje terug gezet, want ik zit nu in een andere tijdzone. Savonds heb ik rustig aan gedaan, wat kleding uitgewassen, gedoucht, en even met papa, mama en Hanneke geskypt. Erg leuk om ze evken te spreken ipv appen.

Zondag heb ik rond gelopen door Adelaide. Beetje kijken, nog gezocht naar een kerk, maar geen dienst gevonden waar ik heen kon. Smiddags in een pakje, in de zon geluisterd naar de kerkdienst in Zeewolde. Savonds mijn tas ingepakt want maandag zou ik vroeg opgehaald worden. Daarna nog even met Kirsten geskypt, wat ondanks een hoop gekraak erg gezellig was :)

Maandag ging mijn wekker te vroeg. Om half zeven zou ik opgehaald worden, toen stond ik met al mijn spullen buiten. Ik werd opgehaald door een mooie bus met een kar erachter. Nadat we iedereen hadden opgehaald in Adelaide gingen we de stad uit, de open vlakte op. Het is een diverse groep: 4 uit Australië, 1 uit Amerika, 1 uit Zwitserland, 2 uit Engeland, 1 uit Duitsland en 2 uit Nederland. Na een uurtje rijden zijn we gestopt bij een kleine, mooie bakkerij voor een kopje koffie. Onderweg is niet veel meer te zien dan open groene vlaktes en bomen. Tot we langs en roze meer reden, wat is dat apart om te zien. Na weer een uurtje rijden zijn we gestopt bij een windmolenpark. Voor mij niks bijzonders omdat we er in Nederland al zoveel hebben. Hier komen ze uit het hele land en Nieuw-Zeeland om het te zien. Na weer een uurtje rijden gingen we lunchen aan de rand van de oceaan. Nou ja, het was eb het water was zo'n twee kilometer terug getrokken. Hier was ook de langste houten pier van de wereld, 1.5 kilometer lang. Voordat we konden lunchen eerst een lekke band van de bus vervangen, goed begin zo op de eerste dag.
Na de lunch zijn we naar Remarkable national park gereden. Daar hebben we een stuk doorheen gelopen en een emoe gespot. Prachtig stukje natuur aan de voet van een gebergte. Daarna zijn we doorgereden naar een klein plaatsje waar de tijd stil heeft gestaan, Quorn. Daar konden we wat drinken halen voor de avonden. In dat plaatsje zijn meerdere films opgenomen. Na daar wat te hebben rond gelopen reden we door naar onze slaapplek. Onderweg een keer gestopt om hout te verzamelen voor het kampvuur. Vlakbij onze slaapplek meerdere kangaroes in het wild zien rond springen. Eenmaal op de slaapplek een kampvuur gemaakt en ons diner klaargemaakt. De rest van de avond zijn we lekker warm rond het kampvuur blijven zitten. Daar hebben we een rondje gedaan met uitgebreid voorstellen, zodat we elkaar beter leren kennen. Dat was vooral ook heel gezellig. Ondertussen genoten van de geweldige sterrenhemel. Geen ander licht om je heen dus je ziet zoveel meer sterren dan in Nederland. Maar, er werd ons verteld 'nu zit je nog tussen de bergen, op de open vlakte is het nog mooier'. Rond half tien kregen we uitgebreide uitleg over de swag. Daar zouden we de hele toer in slapen onder de sterren. Na de uitleg konden we onze swag pakken en naar bed gaan. De eerste nacht slapen onder de sterren.

Dinsdagochtend om half zes moesten we opstaan, een uur voor zonsopgang maar het was al licht. Nadat we hadden ontbeten, onze spullen hadden opgeruimd kregen we uitleg over wat we dinsdag zouden gaan doen. Rond half acht reden we weg, al vrij snel stopten we omdat er genoeg hout lagom wat bij elkaar te rapen voor het kampvuur. Na een tijdje rijden stopten we bij de ruïne van 1 huis. Er was een man die kwam als eerste in die omgeving en ging daar wonen om, als er meer mensen zouden komen, veel geld te kunnen verdienen aan hen. Maar de mensen die kwamen gingen zo'n 40 kilometer verderop wonen, zijn ideetje ging niet door. In dat dorpje zijn we even gestopt voor een kopje koffie.
Na de koffie zijn we doorgereden naar een mooi stukje natuur, daar kregen we uitleg over de omgeving. Vandaar was het nog een klein stukje rijden naar onze volgende stop. Na een wandeling waren we bij een rots aangekomen waar echte, oude aboriginal tekeningen op stonden. Onderweg zagen we regelmatig dieren in het wild, kangaroes, emoes en konijnen vooral. Maar zo naar en dan lag er een dode kangaroe op de weg, waarschijnlijk aangereden. Inmiddels was het al 13.30, na ons vroege ontbijt werd het wel tijd om te lunchen. Daarvoor zijn we naar Willpena pound national park gereden. Na de lunch hebben we nog een wandeling door het bos gemaakt, allemaal verbrande bomen door een oude bosbrand, bijzonder om te zien. Uitgekomen op een mooi uitzichtpunt hebben we even gezeten en gerelax. Tijdens de weg omhoog was een prachtige dubbele regenboog te zien. Op de terugweg zagen we een emoe met wel zeven kleintjes.
Vanwege de verwachte regen zouden we niet verder rijden naar de open kampeerplek, maar in het national park blijven. Daar hadden we een dakje, zodat we 1 nacht aan glamping konden doen. Op die plek konden we douchen, heerlijk was dat. Na het douchen gingen we eten. Dit keer geen kampvuur vanwege de harde regen, maar rijst met groente en kip. Rond een uur of tien was alles onder het afdak opgeruimd en was er genoeg plek om allemaal droog te kunnen slapen. Na het uitrollen van de swag tijd om te gaan slapen. Vanwege de regen ook geen sterrenhemel dit keer.
Snachts ben ik een keer naar de wc geweest, toen was het in de verte onwijs aan het lichten (geen gerommel te horen). Heel mooi om te zien hoe alles vanuit één kant oplicht. Een half uur later trok de onweer over ons heen. Ontzettend harde klappen kort op elkaar en zulke harde regen heb ik nog weinig mee gemaakt. Ben blij dat we droog lagen.

Woensdagochtend werden we om vijf uur gewekt, toen was het al schemerig. Na een ontbijtje (pannenkoeken) en korte uitleg over de dag, waren we zeven uur klaar om te vertrekken. Na een klein stukje verharde weg (geen asfalt) gingen we echt offroad rijden. Door diepe plassen, door kuilen en gaten, over hobbels heen. We werden goed wakker geschud ;)
Onderweg kwamen we weer regelmatig wilde dieren tegen. Op een plek waar een stuk of 15 kangaroes bij elkaar zaten zijn we even gestopt voor wat foto's. Daarvoor en daarna op meerdere plekken gestopt om foto's te kunnen maken van de natuur. Rond half negen werd de offroad weg weer iets beter. We reden een berg en op de top van de berg was een heel bijzonder uitzicht. Achter ons de bergen en voor ons helemaal niks, een kale vlakte zo ver je kon kijken. Langs de weg heb je dorpjes met zo'n 10-20 inwoners. Wij zijn gestopt bij zo'n dorpje voor een kopje koffie. Daarna zijn we doorgereden naar een iets groter dorpje. Daar hebben we in een aboriginal museum rondgekeken, verhalen gehoord en er werd uitgelegd hoe de gereedschappen gebruikt moeten worden. Toen we uitgekeken waren in het museum stond er een heerlijke lunch voor ons klaar in het naastgelegen parkje, wraps. Na de lunch zouden we een heel lang stuk gaan rijden, we zouden zo'n 3.5 uur helemaal niks, qua dorpjes, tegenkomen. Maar binnen twintig minuten stonden we allemaal alweer buiten de auto, er liepen een paar kamelen over de weg. Niet veel verderop stonden in de berm standbeelden van afval, auto's, vliegtuigen, watertanks en meer. Daar hebben we een stukje langzaam gereden voor de foto's. Waar we smorgens nog door enorme plassen heen crossten, was de weg nu echt kurkdroog. De auto was smorgens al flink vies geworden. Maar ons motto is: the dirtier the better (speciaal voor hen die Engels net zo moeilijk vinden als ik voordat ik op het vliegtuig stapte: hoe viezer hoe beter). Na een poos flink heen en weer hobbelen en door elkaar geschud te zijn stopten we bij een groot, droog meer (46 kilometer breedte). Dat is het laagst gelegen, droge meer ter wereld, zo'n 15 meter onder zee niveau. DBij het meer werd ons verteld hoe we kunnen meten hoelang het nog duurt voordat de zon onder gaat en hoe je met een analoog horloge het noorden kunt vinden. Daarna kregen we de keuze of helemaal naar of in het meer lopen of verder rijden naar een natuurlijke bron, wij kozen dat laatste. Na weer een stuk hobbelen waren we aangekomen bij een prachtige bron middenin de droogte. Rondom de bron hebben we naar de zonsondergang gekeken. Super mooi want hij verdwijnt niet achter huizen of bergen ofzo, maar echt achter de horizon.
Vanaf de bron moesten we nog zo'n half uur verder rijden naar de plek waar we gingen slapen. Na weer een avond kampvuur, sterren kijken en gezelligheid gingen we rond tien uur slapen onder de sterren.

Donderdagochtend werden we weer om vijf uur gewekt, tijd om op te staan. Na een ontbijtje tijdens zonsopgang, alles te hebben ingepakt waren we klaar om te gaan rijden. Na een korte rit stopten we even bij een oude spoorbrug voor wat foto's. Verderop was een tafelplateu, een grote platte verhoging naast een enorme kuil. Vandaar zijn we doorgereden naar een dorpje met zes inwoners, daar hebben we rond gekeken. Er was een boom waarin dode katten hingen, een gezellig café en een paar huizen, verder niet zoveel.
Vanuit daar moesten we een heel stuk rijden tot het volgende dorp. Dat dorp is wel iets groter, zo'n 4 duizend inwoners. Het is een mijndorp, er word daar de beste opaal van de wereld gewonnen. Wat ook bijzonder is, de mensen leven niet in huizen zoals wij, maar hakken hun huis in de bergen. Ze leven onder de grond. Omdat het in de zomer wel 50 graden kan worden daar, binnen blijft het altijd zo'n 22 graden. Na een douche zijn we naar een, hoe kan het ook anders, opaal museum geweest. Een echte mijn wat nu niet meer als mijn gebruikt word, maar waar je echt kan zien hoe het vroeger ging en hoe het nu gaat. Na een uurtje stond buiten de lunch voor ons klaar. Na de lunch konden we even door het dorp lopen. Daarna zijn we naar een kangaroe opvangcentrum geweest. Daar mochten we zelf de kangaroes voeren en een kleintje van zes weken aaien. In het winkeltje wat erbij zat was een man echt ontzettend gave schilderijen aan het schilderen. Nou ja, hij was bezig met één, maar er hing al heel veel wat hij gemaakt had. Super om te zien hoe hij bezig was net schilderen, zo makkelijk het hem af ging. Vanaf daar was het een tijdje rijden naar de plek waar we zouden overnachten. Vlak voor we er waren stopten we om hout te zoeken voor het kampvuur. Nacht vier zouden we overnachten tussen de koeien op een open veld.
Wat me overdag is opgevallen, wat ik best bijzonder vind: de hele dag is er geen wolk aan de hemel te zien geweest, alleen maar de zon en een strak blauwe lucht. Niet dat er de andere dagen wel veel wolken zijn, maar helemaal niks de hele dag vind ik best bijzonder.
Na het eten hadden we als toetje chocoladefondue. Nooit gedacht dat ik dat nog eens zou doen bij een kampvuur, onder de sterren, in niemandsland. Savonds rondom het kampvuur old school spelletjes gedaan. Het was zo grappig en gezellig, na een tijdje was iedereen melig en het einde zoek. Rond tien uur toch maar de swag uitgerold om te gaan slapen, nadat ik daarin nog een tijdje van de geweldig mooie sterrenhemel heb genoten.

Vrijdag werden we wederom om vijf uur gewekt, na hetzelfde ritueel als de andere dagen vertrokken we weer rond zeven uur. Nieuwe dag, mooi weer, dit keer wel met een paar witte wolken aan de hemel. Helaas hebben we niet zoveel kunnen doen en zien als er op de planning stond. Eerst zijn we naar de painted dessert gereden. Een paar heuvels met kleuren die heel helder kunnen oplichten in de zon. Mooie kleuren en een prachtig uitzicht, heuvels met daarachter en daartussen de enorme vlakte. Nadat we uitgebreid genoten hadden, mooie foto's hadden gemaakt en een leuke afdaling vanaf de heuveltop hadden gehad, reden we verder. Dit was echter van korte duur. Ongeveer 50 kilometer verderop stopten we, er was misschien iets mis met de auto. Nadat de tour guide een rondje had gelopen moesten we allemaal de auto, er moest een wiel af. Het wiel was goed maar daarachter iets niet. Er bleek een belangrijke schroef te zijn gebroken, maar na wat gezoek bleken wij net die niet bij ons te hebben. Bellen om hulp dan maar, maar het dichtstbijzijnde dorp is zo'n 100-150 kilometer verderop. Ook al was het nog maar elf uur, de zon was al goed heet. We stonden op een grote open vlakte, geen schaduw te bekennen behalve die van de auto. Na een tijdje in de zon te hebben gezeten, het was nog uit te houden, hoorden we dat we daar voorlopig zouden blijven. We hebben dus maar kopje koffie gezet. Na de koffie ben ik met een paar naar een grote watertank gelopen. Drinken voor de koeien, een stukje verderop een koeienhok, wanneer er iets met een koe is kan ze daarin behandeld worden. Drie kwartier later waren we terug. We probeerden onszelf en elkaar te vermaken. Er was een zeil gespannen voor iets meer schaduw want inmiddels was het in de zon te warm om zelfs niks te doen, ben zo blij dat het 'nog maar' lente is met 30 graden en geen zomer met 50 graden. Ik ben na de lunch en tijdje kletsen onder de auto gaan liggen lezen, ben zelfs even lekker weg gedut. Je moet wat als je nog een tijd moet wachten, beetje kletsen en rondlopen. De ergste hitte was inmiddels al geweest. Om half vier arriveerde er een auto met de juiste spullen en een technicus. Uurtje later konden we weer verder rijden. Klein stukje verderop gestopt om hout te zoeken. We zijn verder gereden naar Oodnadatta daar zijn we gestopt bij het pink road house. Het doet zijn naam zeker eer aan, werkelijk alles is roze, echt alles!
In Oodnadatta is de heetste temperatuur gemeten, het was toen 50.7 graden in de schaduw. Ik vond het nu al heel warm maar dat noemen ze hier nog voorjaar. Achter het pink road house hebben we overnacht. Na lekker eten, een douche rolden we rond tien uur de swag uit om te gaan slapen.

Zaterdag konden we een half uur langer blijven liggen, half zes werden we gewekt. Omdat we vrijdag niet zo ver waren gekomen als gehoopt moesten we een andere route gaan rijden. Namelijk over de hoofdweg en niet offroad, simpelweg omdat dat dat te lang rijden is. Rond half acht vertrokken we, al snel stopten we om hout voor het kampvuur te zoeken. Voordat we bij de hoofdweg waren moesten we nog eens allemaal de auto verlaten, lekke band nummer 2. Inmiddels kenden we het recept, dus ging het snel. Bij de overgang van offroad naar asfalt was wederom een klein dorpje, daar stopten we voor kopje koffie. Dan denk je: we rijden op asfalt, de auto kan heel wat hebben, kom maar op met die laatste kilometers. Dit was echter van korte duur, na een half uur stonden we alweer naast de auto aan de kant van de weg. De beschermklep achter een wiel was afgescheurd en het wiel totaal versleten. Bandwissel nummer 3. Tijdens het wachten vroeg ik iemand een foto te maken van mij liftend op een lege weg. Er reed 1 auto waar we even op wachten voor de foto. Maar ze dachten dat ik echt stond te liften, ik had in middle of nowhere binnen één minuut een lift te pakken.
Bij het eerst volgende dorp zijn we gestopt, sowieso voor lunch. Maar omdat we geen reserve banden meer hadden moesten die eerst gemaakt worden voordat we verder konden rijden. De banden konden daar wel gemaakt worden, maar te laat om daarna nog door te rijden. Noodgedwongen daar de middag, avond en nacht daar doorbrengen. Geen straf gezien er op dat moment een belangrijke football wedstrijd is en het dus druk is in de pub, er heerlijke douches zijn en er zelfs een zwembad is. Zodra het kon omgekleed voor een duik in het zwembad, ijskoud water. Maar alsnog heerlijk, even een duik en snel weer opwarmen in de zon. Daarna in de pub wezen kijken naar het einde van de wedstrijd, geweldig om naar de mensen te kijken die heel fanatiek aan het kijken zijn. Na nog een paar duiken in het zwembad en een douche zijn we met de hele groep rond kampvuur gaan zitten. Tegen negen uur ben ik met Aliah naar de pub gelopen. Erg leuk om tussen de aboriginals en mensen uit die omgeving in de pub te zitten, dat levert leuke en interessante gesprekken op. Ik heb nog zitten praten met een Nederlandse jongen die daar in de buurt werkt. Kortom het was een gezellige avond. Rond elf het teruggelopen naar de camping om te gaan slapen.

Zondag werden we om vijf uur gewekt, maar we vertrokken kwart over zes al. Al snel stopten we om hout te zoeken, stukje verderop stopten we wederom voor een snel kopje koffie en benzine. Vanaf daar was het uitkijken naar Uluru, wie ziet hem als eerste. Eerst kwamen we langs Yulara, waarvan sommigen dachten dat het Uluru al was. Daar zijn we gestopt voor het mooie uitzicht. Stukje verderop was een leuk cafeetje, waar binnen veel te lezen hing. Aangekomen bij Uluru gingen we eerst rustig het aboriginal cultuur centrum door. Heel interessant om te zien hoe aboriginals leven. Buiten stond de lunch weer voor ons klaar, gelukkig wel in de schaduw. Na de lunch zijn we om Uluru heen gewandeld. Een vlakke tocht van ruim tien kilometer, waarvan het eerste stuk volop in de zon. Dat was erg erg erg warm, blijven drinken was dan ook erg belangrijk. Ik drink, denk ik, wel zo'n 4-6 liter water op een dag.
Na de wandeling zijn we naar een plek een paar kilometer vanaf Uluru gaan staan kijken naar zonsondergang. Erg mooi om te zien hoe de kleur veranderd, we stonden met onze rug naar de zon toe. Hendrike was jarig, dus die hebben we nog even in het zonnetje gezet. Het was echt leuk om te zien op de parkeerplaats, allemaal witte schone bussen en daartussen onze vieze Arnie. Toen de zon onder was zijn we naar Uluru-Kata Tjuta National Park gereden, daar gingen we de nacht doorbrengen. Na het eten, rond het kampvuur nog een toast uitgebracht op onze geweldig leuke tik-tak groep. Rond half elf zocht iedereen een plekje op om te gaan slapen. Alweer een heerlijke nacht in de buitenlucht.

Maandagochtend nou ja, maandagnacht werden we om 04.15 wakker gemaakt. Ik werd gewekt en kreeg direct een kopje koffie en hoefde zelf met mijn swag op te rollen. Heeft toch zijn voordelen om jarig te zijn ;) Om half zes waren we klaar voor vertrek. Een half uurtje rijden naar een mooie plek zodat we de zon zouden zien opkomen achter Uluru. Ik kan me niet herinneren dat ik ooit op mijn verjaardag zo vroeg uit bed was, maar het was zeker de moeite waard! Het was echt zo ontzettend mooi omdat we helemaal vooraan stonden. Je zag de horizon achter Uluru verkleuren, tot de zon zelf tevoorschijn kwam een perfect ronde bal naast een mega rots. Een mooier begin van mijn verjaardag had ik me niet kunnen wensen. Vlak voor de zon boven de horizon verscheen, begon de groep 'happy birthday' voor mij te zingen, de mensen er omheen zongen ook mee. Was nog niet heel erg uit volle borst want iedereen was nog bezig met wakker worden, maar het was lief bedoelt. Vanaf daar zijn we naar Kata Tjuka gereden, voor een wandeling van ruim zeven kilometer er doorheen. Dat moest wel direct daarna want om elf uur word het afgesloten, dan is het te heet om daar te wandelen. In de auto de enveloppen open gemaakt die ik alvast had gekregen voor mijn verjaardag. Wat een ontzettend leuke kaarten, tnx lieve schatten <3! De 'valley of the wind's wandeling was, in tegenstelling tot zondag, niet vlak. Maar omhoog en omlaag over stenen, rotsen en ander gruis. Het was een geweldig mooie wandeling, met mooie uitzichten en leuke hellingen. Na de wandeling zijn we terug gegaan naar waar we ook sliepen om te lunchen, spullen in te laden, een duik in het zwembad te nemen en te douchen. Wat een luxe :) Het water was warmer dan het water van zaterdag, het was echt een welkome afkoeling. Met 37 graden is het sowieso de warmste verjaardag die ik tot nu toe gehad heb.
Smiddags moesten we drie uur rijden naar onze slaapplek. Drie uur stil zitten in een hete ruimte. Nee airco is niet sterk genoeg voor deze hitte, en nee raampjes open werkt ook niet. De wind die naar binnen waait is warm. Het koelt wel iets, maar de zon blijft branden en schaduw is schaars. Ook oppassen voor al het stof dat naar binnen waait, soms kunnen hierom de raampjes helemaal niet open. Tijdens een stop pepernoten gegeten, leuk om buitenlanders dat te zien proberen en uit te leggen waarom wij dat eten. Eenmaal op plek van bestemming aangekomen was het heerlijk om de auto uit te kunnen. Savonds rond het kampvuur nog getoast op mijn verjaardag. Rond half elf de swag uitgerold om te gaan slapen. Ik heb de nacht op de auto geslapen, gewoon omdat het leuk is. Het was een mooie verjaardag, eeentje die ik niet snel zal vergeten.

Dinsdag mochten we weer tot de 'normale' tijd blijven liggen, vijf uur werden we gewekt. Om half zeven vertrokken we naar de Kings Canyon. We hebben de Kings Canyon Walk gedaan. Een leuke wandeling waarbij we veel klommen en daalden, steeds op een neer. Ik had de neiging om steeds af te wijken van 'pad'. Hierdoor heb ik hele leuke dingen ontdekt en gezien die de meeste mensen niet zien. Bij een waterbron halverwege ongeveer hebben we een tijd in de schaduw zitten rusten en genieten. Na de wandeling zijn we naar het naastgelegen park gegaan, daar hebben we geluncht. Na de lunch even heerlijk in het zwembad een frisse duik genomen. Na een verkoelende duik, een verfrissende douche en een ijsje waren we klaar voor de reis naar onze volgende slaapplek, de laatste keer bushcamp. Aangekomen aan de oever van de Finke River konden we beginnen met het kijken van zonsondergang, super mooi hoe de lucht verkleurd. De laatste keer eten koken op het kampvuur, en eten rondom het kampvuur. Na het eten spelletjes gedaan waarbij je het raadsel moet oplossen, heel hard nadenken dus... Na de laatste avond rond het kampvuur werd het om elf uur best tijd om een plekje op te gaan zoeken in het strand wat rotsvrij is, slaapt wel zo fijn.

Ik blijf de sterrenhemel zo ontzettend mooi vinden, daar kan ik naar blijven kijken. In Nederland al, op een klein stukje met veel licht om me heen. Hier op een open vlakte zonder ander licht of gebouwen om je heen, de meest uitgestreke sterrenhemel die je maar kunt hebben zonder ook maar een wolkje aan de lucht. Hij is zo helder, de melkweg is super duidelijk te zien, voor deze week had ik die nog nooit gezien. De vallende sterren die ik heb gezien heb ik niet geteld, maar het waren er veel waarvan sommige echt indrukwekkend waren.

Woensdagochtend half zes, we werden wakker gemaakt op onze laatste ochtend. Twee uurtjes later vertrokken we naar een leuk restaurantje, daar hebben we de afgelopen week nog eens doorgenomen. Zodat we alle plaatsnamen konden opschrijven, en leuke herinneringen konden ophalen. Vandaar zijn we naar Ghost Gum gereden, een wandeling met eerst een geweldig mooi uitzicht om daarna op handen en voeten naar beneden te klimmen. Beneden was een natuurlijke waterbron, dat hadden we van boven af al gezien. Zodra we aan de water rand zaten was het, shirt uit water in. Een heerlijke welkome verkoeling in de hitte. Terug bij de auto bikini gepakt en omgekleed om droog in de auto te kunnen zitten. Beetje omgekeerde wereld maar wat geeft dat, dit is Australië...;)
Na een heerlijke laatste lunch zijn we doorgereden naar een droogstaande rivier met prachtige rotsen in verschillende kleuren. Super mooi en vooral heel bijzonder om te zien. Inmiddels al weer tijd om verkoeling te zoeken. We zijn doorgereden naar een andere, mooiere natuurlijke waterbron. Best bijzonder om midden in de desert zo'n enorme hoeveelheid water bij elkaar te zien. Eenmaal in het water, waren we er snel weer uit. Nooit gedacht dat ik, met temperatuur boven de 35 graden nog eens zou zeggen dat het ka-ka-ka-koud is. Jawel dus, het water was ontzettend koud. Maar in het zonnetje was je zo weer warm, na tijdje tweede duik om weer af te koelen, dat koude water is toch wel heel lekker.
Na een laatste rit zijn we eindelijk aangekomen in Alice Springs, wat ook het einde van de toer betekend :( Even een stop bij het 'welcome in Alice Springs' bord voor een leuke groepsfoto. Na een heerlijke douche in het hostel zijn we naar een restaurant gelopen om de trip gezellig en gezamenlijk af te sluiten.

Het was een geweldige reis om nooit te vergeten!