Plannen zijn er om veranderd te worden

Woensdagavond, na de outback trip heb ik erg slecht nieuws gekregen. Gelukkig waren we nog als groep bij elkaar en ben ik door hen goed opgevangen. Ik had gepland om donderdag te gaan kijken wat ik zou gaan doen, werk zoeken in Alice of ergens anders. Nu heb ik donderdag niet veel bijzonders gedaan, en nadenken lukte echt niet.
Vrijdag ging het, na een goede nachtrust, gelukkig een stuk beter met me. Na heel wat wikken en wegen had ik besloten terug te gaan naar Adelaide om daar werk te gaan zoeken. Alice is gewoon te heet om de hele zomer te blijven en het is er klein, er is weinig te beleven.
Savonds ben ik met twee van de outback toer en een kamergenoot naar het casino geweest om gezellig wat te drinken. Daar raakte ik aan de praat met een man. Hij is bezig een documentaire te filmen over de outback van Australië. Ze zochten nog een extra chauffeur zodat er gewisseld kan worden tijdens lange afstanden rijden. Na goed nadenken, veel vragen stellen en lang praten heb ik besloten mee te gaan in het avontuur.

Zaterdagochtend werd ik om half zes opgepikt bij mijn hostel. Na een ontbijtje, auto check, motor opgehaald en benzine bijgevuld gingen we op weg. Tijdens het ontbijt hebben ze me op kaart laten zien wat we gaan rijden. Eerst richting Geraldton (de westkust). Eenmaal daar, terug naar Sydney, ddoor de Simpson Dessert. Vanaf Alice zijn we aan een stuk doorgereden naar Ayers Rock. Een lang recht stuk over asfalt, niks bijzonders maar toch paar uur rijden. Daar hebben we de tenten opgezet en gewacht tot we als groep compleet waren. Degene die gefilmd word heeft een nieuwe motor gekocht omdat zijn oude het na 1700 kilometer totaal begeven heeft. Hij ging zijn nieuwe motor eerst ophalen en kwam hierdoor later. Savonds bij de tent niet veel bijzonders gedaan, beetje kletsen om elkaar beter te leren kennen en op tijd naar bed. Ik was ook een beetje down, want op moment dat wij het gezellig hadden was in Zeewolde de begrafenis. Wat heel vreemd voelde, ik had gewoon in Zeewolde moeten zijn.

Zondag hebben we smorgens de motor van de auto gehaald en de auto's helemaal ingepakt. Voordat we weg gingen moest nog even gefilmd worden dat ik bij de groep kwam, plus een interview. Best raar om te praten met een camera paar centimeter van je gezicht af maar daar niet in te mogen kijken.
Ik mocht gelijk in de auto rijden. Het begon op asfalt, wel zo fijn. Zo'n auto rijd toch net wat anders dan mijn eigen auto. Stukje zwaarder, zit een stukje hoger en, niet te vergeten, ik zit aan de rechterkant in de auto. De auto die ik gehuurd had was een automaat, nu moest ik ineens met mijn linkerhand gaan schakelen. Tuurlijk zat ik een paar keer in de deur te graaien, paar keer ruitenwisser aan ipv knipperlicht, maar over het algemeen ging het goed.
Paar keer gestopt om een stukje te filmen. De motor rijd dan heen en weer, terwijl hij van verschillende kanten gefilmd word. Ik kan dan niet meer doen dan wachten tot we gaan en een helpende hand bieden waar nodig. Na een kilometer of 30 gingen we gaan het asfalt af, de dirtroad op. De weg lijkt vlak en makkelijk te bereiden, maar wanneer je zelf achter stuur zit valt dat toch tegen. Je moet goed uitkijken waar je rijd en slingerd hierdoor van links naar rechts, je stuur rechthouden is een stuk zwaarder. Maar leuk is het wel. Na ongeveer 100 kilometer stopten we weer, nu niet om te filmen. De motor heeft het opgegeven. Na flink wat dingen te hebben geprobeerd en gecheckt, toch echt tot de conclusie gekomen dat hij niet verder kon rijden. Achterop de auto laden dan maar en klein stukje verder rijden zodat we in de schaduw konden lunchen. Na de lunch werd besloten terug te rijden naar Ayers Rock om de motor te laten maken in Alice Springs. Doorrijden is het eerstvolgende dorp veel verder, dan terug. Terug bij Ayers Rock Resort hebben we de tenten opgezet en alles klaargemaakt voor de avond en nacht. Savonds rond de tafel gezeten en besproken, hoe nu verder.

Maandagochtend zijn twee in de auto met de motor achterop naar Alice gereden, nog zo'n vier uur rijden. Ik bleef op het resort. Smorgens hebben we dingen gedaan die gedaan moesten worden. Hoe eerder hoe beter, want het was al vrij snel veel te warm. Nadat dat klaar was ben ik samen met een naar de supermarkt gelopen. Niet omdat we iets nodig hadden, maar puur voor de airco, heerlijk! Naast de supermarkt even op terras gezeten met een koude milkshake. Toen het ook daar te warm werd zijn we terug gelopen naar de tent, daar hebben we met zn drieën in de schaduw geluncht.
Om 08.30 was het al 30 graden, smiddags zelfs de 40 graden aangetikt. Met zo'n temperatuur kun je niet veel meer doen dan alleen maar liggen in de schaduw en een duik nemen in het zwembad om iets af te koelen. Meer dan dat heb ik dus ook niet gedaan ;)
Tussendoor paar keer contact gehad om te vragen hoe het met de motor ging, over het algemeen niet al te best. Om 16.00 wisten ze nog niet wat het probleem was.
Rond zes uur zijn we naar de bar gelopen voor een goed koud glas bier. Ik had nooit gedacht dat dat me ooit nog eens zo lekker zou smaken. Na het biertje en wat eten ben ik terug gelopen naar de tent om heerlijk te relaxen, dat had ik tenslotte nog niet gedaan. Na een douche ben ik lekker op tijd bed in gekropen, moe van een dag niks doen in de hitte.

Nu is de verwachting voor morgen/komende dagen als volgt:
Morgen rond 13.00 verwachten we als groep compleet te zijn bij Ayers Rock, dan kunnen we rond 15.00 verder rijden met de trip. We gaan verder, het word nog niet opgegeven.
Bij het laatste bericht wat ik kreeg, was nog niet duidelijk wat het probleem van de motor was. Het kan dus goed zijn dat het probleem niet gevonden word, ze morgen niet terug komen en we (nog) niet doorgaan.
De verwachting is nu positief, maar kan ook zo weer veranderen.
Morgenvroeg krijg ik iig les in het bedienen van een filmcamera, ik mag ook stukjes gaan filmen. Daar heb ik sowieso zin in :)
Mocht alles volgens planning verlopen, ben ik de komende twee/drie weken in de outback van Australië te vinden, mocht je me zoeken. Nu is de outback aardig groot (zo'n 60% van Australië) dat raad ik je dus niet aan. Wacht geduldig af, zodra ik in Sydney ben zoek ik wel weer contact. Mocht het echt dringend zijn, mijn ouders weten hoe ze me wel kunnen bereiken.
Komende tijd voor mij nog dezelfde temperaturen als vandaag, heel veel kilometers rijden over hobbelige wegen en als hoogtepunt door de Simpson Dessert, 1100 zandheuvels.
Mocht het niet volgens plan lopen: tja dan merk ik vanzelf wel wat het plan word. Loopt het toch wel weer volgens plan, alleen een ander plan dan hierboven beschreven ;)