Dag Mildura, Hallo Tassie
8 februari 2015 - Devonport, Australië
Veilig terug gekomen in Mildura na een weekend Sydney hebben we eerst twee dagen vrij gehouden om spullen op te ruimen, de kamer in te richten en heerlijk te relaxen. Raff had tafel, kastje en meer huishoud spullen meegenomen vanuit Sydney. Dat moest in elkaar gezet worden en we wilden alles dan gelijk schoonmaken. Een schoon, fris en nieuw begin. Eindelijk ruimte om onze kleren en andere spullen op te kunnen bergen. We zijn daar wel twee dagen mee bezig geweest, wel heerlijk rustig aan gedaan.
Vrijdag zijn we op zoek gegaan naar werk. Rondgereden in de buurt en bij farmers naar binnen lopen vragen of ze werk voor ons hebben. Zo niet, of ze ergens iets voor ons weten. Zo stap je ergens naar binnen en word je van hot naar her gestuurd. Op de meeste plekken onze gegevens achter gelaten en daar zouden we binnenkort meer van horen. Smiddags hebben we in het dorp rond gereden, gezocht naar uitzendbureaus. We hebben ons bij eentje ingeschreven, de anderen zijn alleen voor locals en niet voor backpackers.
Zaterdag hebben we vooral op internet naar nummers van contractors gezocht en hen gebeld. De meeste nummers die op internet stonden klopten niet (meer). Degene die wel klopten hadden voor de eerstkomende maanden geen werk. Beetje vaag want er zijn heel veel boerderijen waar een heleboel geplukt en ingepakt moet worden. Liever gister dan vandaag. Op het caravan park was een man die zei dat ze op zo'n boerderij nog mensen zochten. Hij heeft contact voor ons gezocht en we zouden daar dinsdag kunnen beginnen. Druiven plukken voor nog minder dan de Chinese boerderij. We hadden iets achter de hand, maar zochten nog steeds door naar iets beters. Ook de Chinese boerderij begon ons te vragen of we terug wilden komen. Niet een keer vragen, maar hij heeft op zaterdag geloof ik wel twintig keer gebeld.
Ondanks dat we nog steeds zochten naar werk en we hadden besloten dit ook gewoon op zondag te doen, ben ik smorgens eerst naar de kerk geweest. Een klein kerkje wat in de invulling erg leek op de Hillsong Church. Het was alleen een stuk kleiner, een heel stuk kleiner. Na de dienst was er een gezamenlijke maaltijd/gezamenlijk koffie drinken. Heel erg gezellig. Praatje gemaakt met plaatselijke bewoners, erg leuk. Terug uit de kerk ben ik even wezen zwemmen om af te koelen. Toen ik uit het water kwam, kwam de eigenaar van het park naar me toe. Ze had een telefoon nummer voor me met waarschijnlijk een baan. Ik heb dat nummer gebeld. Sinaasappels plukken en we konden maandag beginnen. Hij wilde ons graag die middag al ontmoeten. Dan weten wij waar we wat moeten doen en dan weet hij wie er op zijn erf rondloopt. Rond half vier zouden we daar zijn, precies op tijd waren we er. De farmer kwam net aanlopen toen wij het erf op reden. Hij heeft ons laten zien waar we de volgende dag moesten gaan plukken en waar we dan het beste de auto neer konden zetten. Hij heeft laten zien hoe we moeten plukken. Alles bij elkaar was niet zo heel moeilijk, we waren dus zo klaar. Omdat er aan de bomen enorme prikkels zitten is het verstandig lange broek, vest en handschoenen te dragen. Omdat de winkels al dicht waren konden we geen handschoenen meer kopen. Eerste dag moesten we zonder doen dus.
De farmer was heel relax. We mochten komen en gaan wanneer wij willen. Een hele dag werken en veel plukken, of een relax ochtendje en wat minder plukken.
Maandag vertrokken we om zes uur om rond half zeven te beginnen met plukken. Zonder handschoenen ging dat aardig goed, maar na zes bins besloten we dat het genoeg was. Net na lunchtijd waren we alweer heerlijk thuis. Ik ben gelijk onder de douche gesprongen. Echt nodig om al het zand, stof en andere viezigheid af te spoelen. Smiddags hebben we, uiteraard, handschoenen gekocht.
Ik was al een paar dagen aan het denken wat ik zou willen. Ik werd niet gelukkig in Mildura, maar waar zou ik dan heen willen. In een derde plek op zoek naar werk of ergens genieten. Na een paar dagen kijken wat mogelijk is en denken wat ik wil heb ik de boot geboekt van Melbourne naar Tasmanië. Ik ben naar het treinstation gegaan om voor zaterdag de trein naar Melbourne te boeken. Nog een paar dagen werken en dan zou ik weg gaan Mildura, dat gaf nieuwe energie. Savonds zijn we naar een leeg veld gereden. Eerst naar de sterren gekeken, blijft mooi. Daarna heeft Raff wat vuurwerk afgestoken. Hartstikke illegaal, maar daardoor extra leuk. Door dit alles lagen we veel te laat in bed, maar het was het waard.
Dinsdag vertrokken we weer om zes uur. Plukken met handschoenen ging een stuk beter. Gewoon de sinaasappel pakken zonder na te denken over de prikkers. Half de boom induiken om de sinaasappels aan de binnenkant te kunnen plukken. Omdat het best zwaar werk is en onze beide lichamen pijn deden van maandag, hebben we weer zes bins geplukt. Daarmee waren we rond dezelfde tijd klaar als maandag. Terug thuis heb ik een douche genomen en ben in bed gaan liggen. Even slapen was het enige wat ik op dat moment nodig had. Savonds ben ik op tijd naar bed gegaan, deze avond wel een beetje verstandig gedaan.
Woensdag was ik om kwart voor zes bijna klaar om naar het werk te gaan. Raff lag nog in bed, zijn lichaam deed zo zeer dat hij nauwelijks kon bewegen. Ik ben dus alleen naar het werk gegaan. Na 3 bins vond ik het mooi geweest, ik had genoeg sinaasappels in mijn handen gehad voor die dag. Savonds ben ik naar de kerk geweest. De bijbelstudie waar ik eerder al heen wilde, maar er toen niemand was. Nu stonden er al heel wat auto's bij de kerk. Binnen werd ik heel hartelijk welkom geheten. Er kwam gelijk een groepje jongeren op me af om zich voor te stellen. Ik heb bij hen gezeten. Ik had me de bijbelstudie wat anders voorgesteld. Het leek meer op een zondagdienst dan op een bijbelstudie. We lazen een stuk uit de bijbel en er was iemand die daar uitleg over gaf. Aan het einde zongen we een lied en toen was het afgelopen. Ik heb mijn best gedaan, maar volgensmij gebruikten ze heel oud Engels. Ik kon het heel moeilijk volgen, dat was wel jammer. Na de bijbelstudie was er koffie voor iedereen. Ik ben daar nog een tijd blijven hangen en heb gezellig met de mensen daar gekletst.
Donderdag zijn we wel weer samen gaan plukken. Mijn hele lichaam deed pijn. Mijn rug, mijn handen, mijn armen, mijn keel. Ook al droeg ik een vest, een lange broek en handschoenen, mijn handen, armen en benen zaten onder de krassen en wondjes. Ook donderdag zijn we voor zes bins gegaan. Goed genoeg en nog een vrije middag. Ik wilde mijn tas alvast inpakken, of in ieder geval starten daarmee. Dat lukte aardig goed, ik was al een heel eind donderdagavond. Tijdens het inpakken had ik voor het eerst in Australië even een beetje 'heimwee'. Ik was mijn tas aan het inpakken om naar Tasmanië te gaan, maar had het op dat moment niet erg gevonden als het voor mijn vlucht naar Nederland was geweest. Ik was moe, was Mildura meer dan zat, alles bij elkaar werd gewoon even teveel.
Vrijdag was mijn laatste werkdag. Heerlijk gevoel. We hebben weer zes bins gevuld. We kregen een cheque van de farmer gekregen, salaris word niet over de bank gestort. We kwamen er toen achter dat we dinsdag niet zes maar zeven bins hadden gevuld. Leuk extraatje waar we niet op hadden gerekend. Na het werk zijn we regelrecht naar de bank gereden. Omdat ik daar geen account heb konden we de cheque niet contant krijgen. We moesten terug naar de farmer en later terug komen naar de bank. Toen in zei dat ik de volgende ochtend vroeg zou vertrekken, zei hij dat hij zijn best voor ons ging doen. Na een kwartier wachten kregen we toch ons geld. Terug thuis heb ik een douche genomen en alles ingepakt. Ik hoefde niet veel meer in te pakken, maar nu was echt alles ingepakt.
Om drie uur had ik met Marlous af gesproken. Wij kwamen in dezelfde groep naar Australië en zij is nu ook in Mildura gaan werken. Super leuk om even af te spreken. We hadden ernaar heel wat te vertellen en in de tijd dat we bij elkaar zijn geweest hebben we bijna lange na nog niet een kwart van alles verteld. En Marlous (mocht je dit ooit lezen) je bent de eerste Nederlander die ik in 2015 heb gezien ;) Savonds heb ik niet zoveel gedaan. Zonsondergang gekeken op het veld naast het park en vroeg naar bed gegaan.
Zaterdagnacht ging om drie uur mijn wekker. Om vier uur ging de bus. Raff bracht me naar het station, daar hebben we afscheid genomen. Heel erg raar om iemand, die in zo'n korte tijd zo'n goede vriend geworden is, achter te laten en alleen verder te gaan. Geen idee of en wanneer ik hem ooit weer zie. Ik moest drie uur in de bus zitten, in die uren heen ik vooral geprobeerd veel te slapen, wat redelijk is gelukt. In Swan Hill ben ik overgestapt op de trein. Om vier uur later in Melbourne uit te stappen. In de trein heb ik weer iets geslapen, maar echt veel is niet gelukt. Was vooral tijd uitzitten, naar buiten kijken en beetje kletsen. Vanaf het station naar het hostel was ongeveer een half uur lopen. Eenmaal igecheckt in het hostel heb ik eerst een douche genomen, even opfrissen na een lange reis. Ik ben richting de boot gelopen, zodat ik zondag weet waar ik wezen moet en ondertussen in de winkeltjes gekeken, naar de supermarkt geweest en verder vooral in het hostel gezeten. Ik had in Tasmanië al een hostel geboekt, maar ik kreeg mail dat door een fout die volgeboekt was. Ik moest dus nog op zoek naar wat anders. Toen ik dat gevonden had ben ik beneden gaan zitten, bij de andere backpackers. Wat best heel gezellig was. Ik ben vroeg naar bed gegaan, maar heb vanwege de warmte erg slecht geslapen.
Zondag ging om half zes mijn wekker. Je kon vanaf zes uur de boot op en ik wil zeker de boot niet missen. Om kwart voor zeven ben ik naar de boot gaan lopen, na half uurtje lopen ongeveer was ik daar. Er stond een hele lange rij auto's te wachten. Ik kon daar zo voorbij lopen, ik ging ergens anders de boot op. Na controle kon ik de boot op. Een gigantisch grote boot. Ik ben naar dek 9 gelopen, daar kon je namelijk binnen zitten maar ook heel makkelijk naar buiten. Ik was voor acht uur al op de boot, om negen uur zouden we vertrekken, moet dus ruim een uur wachten. Het eerste stuk voeren we in een baai, zodra we die uit waren voelde je direct de boot en stuk meer schommelen. Het is leuk om iedereen te zien lopen, iedereen lijkt dronken. Rond half twee passeerde het andere schip ons (of wij hun). Zij gingen van Devenport naar Melbourne. Ik heb nog een keer dolfijnen zien springen, maar verder was het heel erg veel water en weinig ander uitzicht. Er kwam een heel aardig, ouder koppel bij mij zitten. Zij hebben een tweede huis in Tasmanië gekocht en gaan het in de komende weken opknappen. Zij hebben me wat tips gegeven om heen te gaan en wat ik echt moet zien. Verder was het ook heel erg gezellig om gewoon te praten en niet uren achtereen alleen te zitten. Op de boot is een toerist centre, daar heb ik ook even gekeken en wat leuke inspiratie op gedaan.
Rond zes uur kwam er land in zicht en om half zeven waren we aangemeerd. Toen we de haven binnen voeren stond ik buiten op het dek te kijken. Daar stond ook Paula. We raakten aan de praat. Zij is voor de komende twee weken in Tasmanië op vakantie, ze wil waarschijnlijk wel een auto huren samen met mij :) Ze slaapt in hetzelfde hostel als ik, dat is mooi makkelijk. Toen we van de boot af waren en onze bagage hadden opgepikt zijn we richting het hostel gelopen. Dat is nogal ver lopen, zodra we een taxi zagen hebben we de taxi gepakt en zijn voor het hostel afgezet.
Ik ben nu in het hostel, ga vanavond en morgen kijken wat er gaat gebeuren..
Maar dat komt in de volgende blog wel.
Vrijdag zijn we op zoek gegaan naar werk. Rondgereden in de buurt en bij farmers naar binnen lopen vragen of ze werk voor ons hebben. Zo niet, of ze ergens iets voor ons weten. Zo stap je ergens naar binnen en word je van hot naar her gestuurd. Op de meeste plekken onze gegevens achter gelaten en daar zouden we binnenkort meer van horen. Smiddags hebben we in het dorp rond gereden, gezocht naar uitzendbureaus. We hebben ons bij eentje ingeschreven, de anderen zijn alleen voor locals en niet voor backpackers.
Zaterdag hebben we vooral op internet naar nummers van contractors gezocht en hen gebeld. De meeste nummers die op internet stonden klopten niet (meer). Degene die wel klopten hadden voor de eerstkomende maanden geen werk. Beetje vaag want er zijn heel veel boerderijen waar een heleboel geplukt en ingepakt moet worden. Liever gister dan vandaag. Op het caravan park was een man die zei dat ze op zo'n boerderij nog mensen zochten. Hij heeft contact voor ons gezocht en we zouden daar dinsdag kunnen beginnen. Druiven plukken voor nog minder dan de Chinese boerderij. We hadden iets achter de hand, maar zochten nog steeds door naar iets beters. Ook de Chinese boerderij begon ons te vragen of we terug wilden komen. Niet een keer vragen, maar hij heeft op zaterdag geloof ik wel twintig keer gebeld.
Ondanks dat we nog steeds zochten naar werk en we hadden besloten dit ook gewoon op zondag te doen, ben ik smorgens eerst naar de kerk geweest. Een klein kerkje wat in de invulling erg leek op de Hillsong Church. Het was alleen een stuk kleiner, een heel stuk kleiner. Na de dienst was er een gezamenlijke maaltijd/gezamenlijk koffie drinken. Heel erg gezellig. Praatje gemaakt met plaatselijke bewoners, erg leuk. Terug uit de kerk ben ik even wezen zwemmen om af te koelen. Toen ik uit het water kwam, kwam de eigenaar van het park naar me toe. Ze had een telefoon nummer voor me met waarschijnlijk een baan. Ik heb dat nummer gebeld. Sinaasappels plukken en we konden maandag beginnen. Hij wilde ons graag die middag al ontmoeten. Dan weten wij waar we wat moeten doen en dan weet hij wie er op zijn erf rondloopt. Rond half vier zouden we daar zijn, precies op tijd waren we er. De farmer kwam net aanlopen toen wij het erf op reden. Hij heeft ons laten zien waar we de volgende dag moesten gaan plukken en waar we dan het beste de auto neer konden zetten. Hij heeft laten zien hoe we moeten plukken. Alles bij elkaar was niet zo heel moeilijk, we waren dus zo klaar. Omdat er aan de bomen enorme prikkels zitten is het verstandig lange broek, vest en handschoenen te dragen. Omdat de winkels al dicht waren konden we geen handschoenen meer kopen. Eerste dag moesten we zonder doen dus.
De farmer was heel relax. We mochten komen en gaan wanneer wij willen. Een hele dag werken en veel plukken, of een relax ochtendje en wat minder plukken.
Maandag vertrokken we om zes uur om rond half zeven te beginnen met plukken. Zonder handschoenen ging dat aardig goed, maar na zes bins besloten we dat het genoeg was. Net na lunchtijd waren we alweer heerlijk thuis. Ik ben gelijk onder de douche gesprongen. Echt nodig om al het zand, stof en andere viezigheid af te spoelen. Smiddags hebben we, uiteraard, handschoenen gekocht.
Ik was al een paar dagen aan het denken wat ik zou willen. Ik werd niet gelukkig in Mildura, maar waar zou ik dan heen willen. In een derde plek op zoek naar werk of ergens genieten. Na een paar dagen kijken wat mogelijk is en denken wat ik wil heb ik de boot geboekt van Melbourne naar Tasmanië. Ik ben naar het treinstation gegaan om voor zaterdag de trein naar Melbourne te boeken. Nog een paar dagen werken en dan zou ik weg gaan Mildura, dat gaf nieuwe energie. Savonds zijn we naar een leeg veld gereden. Eerst naar de sterren gekeken, blijft mooi. Daarna heeft Raff wat vuurwerk afgestoken. Hartstikke illegaal, maar daardoor extra leuk. Door dit alles lagen we veel te laat in bed, maar het was het waard.
Dinsdag vertrokken we weer om zes uur. Plukken met handschoenen ging een stuk beter. Gewoon de sinaasappel pakken zonder na te denken over de prikkers. Half de boom induiken om de sinaasappels aan de binnenkant te kunnen plukken. Omdat het best zwaar werk is en onze beide lichamen pijn deden van maandag, hebben we weer zes bins geplukt. Daarmee waren we rond dezelfde tijd klaar als maandag. Terug thuis heb ik een douche genomen en ben in bed gaan liggen. Even slapen was het enige wat ik op dat moment nodig had. Savonds ben ik op tijd naar bed gegaan, deze avond wel een beetje verstandig gedaan.
Woensdag was ik om kwart voor zes bijna klaar om naar het werk te gaan. Raff lag nog in bed, zijn lichaam deed zo zeer dat hij nauwelijks kon bewegen. Ik ben dus alleen naar het werk gegaan. Na 3 bins vond ik het mooi geweest, ik had genoeg sinaasappels in mijn handen gehad voor die dag. Savonds ben ik naar de kerk geweest. De bijbelstudie waar ik eerder al heen wilde, maar er toen niemand was. Nu stonden er al heel wat auto's bij de kerk. Binnen werd ik heel hartelijk welkom geheten. Er kwam gelijk een groepje jongeren op me af om zich voor te stellen. Ik heb bij hen gezeten. Ik had me de bijbelstudie wat anders voorgesteld. Het leek meer op een zondagdienst dan op een bijbelstudie. We lazen een stuk uit de bijbel en er was iemand die daar uitleg over gaf. Aan het einde zongen we een lied en toen was het afgelopen. Ik heb mijn best gedaan, maar volgensmij gebruikten ze heel oud Engels. Ik kon het heel moeilijk volgen, dat was wel jammer. Na de bijbelstudie was er koffie voor iedereen. Ik ben daar nog een tijd blijven hangen en heb gezellig met de mensen daar gekletst.
Donderdag zijn we wel weer samen gaan plukken. Mijn hele lichaam deed pijn. Mijn rug, mijn handen, mijn armen, mijn keel. Ook al droeg ik een vest, een lange broek en handschoenen, mijn handen, armen en benen zaten onder de krassen en wondjes. Ook donderdag zijn we voor zes bins gegaan. Goed genoeg en nog een vrije middag. Ik wilde mijn tas alvast inpakken, of in ieder geval starten daarmee. Dat lukte aardig goed, ik was al een heel eind donderdagavond. Tijdens het inpakken had ik voor het eerst in Australië even een beetje 'heimwee'. Ik was mijn tas aan het inpakken om naar Tasmanië te gaan, maar had het op dat moment niet erg gevonden als het voor mijn vlucht naar Nederland was geweest. Ik was moe, was Mildura meer dan zat, alles bij elkaar werd gewoon even teveel.
Vrijdag was mijn laatste werkdag. Heerlijk gevoel. We hebben weer zes bins gevuld. We kregen een cheque van de farmer gekregen, salaris word niet over de bank gestort. We kwamen er toen achter dat we dinsdag niet zes maar zeven bins hadden gevuld. Leuk extraatje waar we niet op hadden gerekend. Na het werk zijn we regelrecht naar de bank gereden. Omdat ik daar geen account heb konden we de cheque niet contant krijgen. We moesten terug naar de farmer en later terug komen naar de bank. Toen in zei dat ik de volgende ochtend vroeg zou vertrekken, zei hij dat hij zijn best voor ons ging doen. Na een kwartier wachten kregen we toch ons geld. Terug thuis heb ik een douche genomen en alles ingepakt. Ik hoefde niet veel meer in te pakken, maar nu was echt alles ingepakt.
Om drie uur had ik met Marlous af gesproken. Wij kwamen in dezelfde groep naar Australië en zij is nu ook in Mildura gaan werken. Super leuk om even af te spreken. We hadden ernaar heel wat te vertellen en in de tijd dat we bij elkaar zijn geweest hebben we bijna lange na nog niet een kwart van alles verteld. En Marlous (mocht je dit ooit lezen) je bent de eerste Nederlander die ik in 2015 heb gezien ;) Savonds heb ik niet zoveel gedaan. Zonsondergang gekeken op het veld naast het park en vroeg naar bed gegaan.
Zaterdagnacht ging om drie uur mijn wekker. Om vier uur ging de bus. Raff bracht me naar het station, daar hebben we afscheid genomen. Heel erg raar om iemand, die in zo'n korte tijd zo'n goede vriend geworden is, achter te laten en alleen verder te gaan. Geen idee of en wanneer ik hem ooit weer zie. Ik moest drie uur in de bus zitten, in die uren heen ik vooral geprobeerd veel te slapen, wat redelijk is gelukt. In Swan Hill ben ik overgestapt op de trein. Om vier uur later in Melbourne uit te stappen. In de trein heb ik weer iets geslapen, maar echt veel is niet gelukt. Was vooral tijd uitzitten, naar buiten kijken en beetje kletsen. Vanaf het station naar het hostel was ongeveer een half uur lopen. Eenmaal igecheckt in het hostel heb ik eerst een douche genomen, even opfrissen na een lange reis. Ik ben richting de boot gelopen, zodat ik zondag weet waar ik wezen moet en ondertussen in de winkeltjes gekeken, naar de supermarkt geweest en verder vooral in het hostel gezeten. Ik had in Tasmanië al een hostel geboekt, maar ik kreeg mail dat door een fout die volgeboekt was. Ik moest dus nog op zoek naar wat anders. Toen ik dat gevonden had ben ik beneden gaan zitten, bij de andere backpackers. Wat best heel gezellig was. Ik ben vroeg naar bed gegaan, maar heb vanwege de warmte erg slecht geslapen.
Zondag ging om half zes mijn wekker. Je kon vanaf zes uur de boot op en ik wil zeker de boot niet missen. Om kwart voor zeven ben ik naar de boot gaan lopen, na half uurtje lopen ongeveer was ik daar. Er stond een hele lange rij auto's te wachten. Ik kon daar zo voorbij lopen, ik ging ergens anders de boot op. Na controle kon ik de boot op. Een gigantisch grote boot. Ik ben naar dek 9 gelopen, daar kon je namelijk binnen zitten maar ook heel makkelijk naar buiten. Ik was voor acht uur al op de boot, om negen uur zouden we vertrekken, moet dus ruim een uur wachten. Het eerste stuk voeren we in een baai, zodra we die uit waren voelde je direct de boot en stuk meer schommelen. Het is leuk om iedereen te zien lopen, iedereen lijkt dronken. Rond half twee passeerde het andere schip ons (of wij hun). Zij gingen van Devenport naar Melbourne. Ik heb nog een keer dolfijnen zien springen, maar verder was het heel erg veel water en weinig ander uitzicht. Er kwam een heel aardig, ouder koppel bij mij zitten. Zij hebben een tweede huis in Tasmanië gekocht en gaan het in de komende weken opknappen. Zij hebben me wat tips gegeven om heen te gaan en wat ik echt moet zien. Verder was het ook heel erg gezellig om gewoon te praten en niet uren achtereen alleen te zitten. Op de boot is een toerist centre, daar heb ik ook even gekeken en wat leuke inspiratie op gedaan.
Rond zes uur kwam er land in zicht en om half zeven waren we aangemeerd. Toen we de haven binnen voeren stond ik buiten op het dek te kijken. Daar stond ook Paula. We raakten aan de praat. Zij is voor de komende twee weken in Tasmanië op vakantie, ze wil waarschijnlijk wel een auto huren samen met mij :) Ze slaapt in hetzelfde hostel als ik, dat is mooi makkelijk. Toen we van de boot af waren en onze bagage hadden opgepikt zijn we richting het hostel gelopen. Dat is nogal ver lopen, zodra we een taxi zagen hebben we de taxi gepakt en zijn voor het hostel afgezet.
Ik ben nu in het hostel, ga vanavond en morgen kijken wat er gaat gebeuren..
Maar dat komt in de volgende blog wel.
