Ozstralia Day

Omdat we dinsdag niks hadden gehoord van het werk, waren wij woensdag vrij. We hadden gehoord dat in de buurt een meertje de moeite waard was om te bezoeken, Holland lake. De naam alleen al is de moeite waard om het op te zoeken. We hadden het opgezocht op google maps, half uurtje rijden. Prima te doen dus, zeker voor Australische begrippen. Na een half uur rijden waren we ergens midden tussen de boerderijen, maar er was geen meer te bekennen. We hebben daar in de buurt wat rondgereden en toen we iemand zagen hebben we het gevraagd. Hij heeft een kaart voor ons op de grond getekend en we wisten waar we heen moesten. Tenminste dat dachten we. Wederom konden we het niet vinden. Weer aan iemand gevraagd. Die lachte ons uit, waarom zouden we daarheen willen. Het is de moeite niet waard, het is een meertje waar je nauwelijks kan komen. Toen we terug wilden rijden naar huis, zagen we Holland Lake. Nu moesten we erheen ook. We zijn met de auto over grond van anderen gereden. Toen we weg, wat eigenlijk allang geen weg meer was, echt ophield zijn we uitgestapt. Dichtbij konden we niet komen, het was te drassig en de weg erheen was onmogelijk te bewandelen. Maar toch Holland Lake gezien. Het was inderdaad klein en niet de moeite waard voor een tweede keer. Ik zou het ook aan niemand anders aanraden, maar toch weer een leuke ervaring.
We hadden van iemand anders te tip gekregen om bij ‘Lock 11’ te gaan kijken. Dat zou indrukwekkend zijn. Een eiland in de rivier met mooie natuur en een waterkeringssysteem. Voor mij niet heel bijzonder, maar Raff had het nog nooit gezien. Toch is het wel leuk om te zien. Het was sowieso heel mooi om een rondje over het eiland te wandelen.
Op de terugweg naar het caravanpark kwamen we langs een parkje waar je kon zien hoe de eerste Europeanen in Australie leefden. Jammer dat het overgrote deel dicht was, hier gaan we zeker nog een keer terug heen. Terug in het caravan park hebben we geluncht. Om half drie moesten we op de boerderij zijn. We zouden training krijgen over een nieuwe manier van plukken en werken. Ze hadden een heel nieuw systeem aangeschaft, alles zou anders gaan. Nadat we de training hadden gehad zijn we naar de supermarkt gereden. We moeten tenslotte wel wat te eten in huis hebben.

Donderdag, vrijdag, zaterdag, zondag, maandag en dinsdag heb ik gewerkt. Zes dagen op rij gestart om half zeven met druiven plukken. Het nieuwe systeem was voor mij niet heel veel anders dan het oude systeem. Ik moest alleen de druiven in andere kratten doen, voor de rest was het exact hetzelfde als voorheen. Maar dat was wel gunstig, nu kon ik meer kratten op mijn kar meenemen. Hierdoor hoefde ik minder heen en weer te lopen om nieuwe kratten op te halen.
De eerste drie dagen waren we rond luchtijd of daarvoor al klaar met plukken. Ze hebben een aantal kratten wat gevuld moet worden, zodra dat gebeurd is zijn we klaar met plukken. Omdat het plukken aardig snel ging, waren we vroeg klaar.
Op maandag moesten we weer met een ander systeem gaan plukken. Twee dagen om het uit te proberen. Het hele systeem aanschaffen is ontzettend duur, dus eerst willen ze het proberen. Het betekende voor mij dat ik niet alleen de druiven pluk, controleer en in de krat leg. Maar ik moet ze nu ook al inpakken. Voorheen plukte ik de druiven en dan gingen ze naar de packing shed om ingepakt te worden. Degene die in de packing werkten waren twee dagen vrij. Het plukken en inpakken van de druiven ging nu een stuk langzamer. Voor hen is het goedkoper omdat ze degene die het normaal inpakken niet hoeven te betalen en wij kregen niet meer dan anders per krat. Omdat het een stuk langzamer ging waren we later klaar. Dat was alleen maandag, dinsdag hoefden we niet zoveel te plukken. Het ging dus niet veel sneller dan maandag maar het hele veld was geplukt. Er waren geen druiven meer om te plukken. Voordat we aan een nieuw veld gaan beginnen hebben we een paar dagen vrij.

Als ik terug kom van werk op het park neem ik eerst een duik in het zwembad of een douche om op te frissen. Het was gelukkig niet zo ontzetten warm meer om te werken. Maar toch, ruim dertig graden vind ik meer dan warm genoeg. Zeker om te werken volop in de zon. Rond zes uur komt de zon op, dat is precies de tijd dat wij ongeveer naar de boerderij vertrekken. Elke ochtend kunnen we dus mooi genieten van zonsopgang, wat elke ochtend prachtig is. Maandag zijn we voor zonsondergang naar een plek gereden waar we dat heel mooi konden zien. Een leeg veld zodat we de zon echt achter de horizon zien verdwijnen gaat hier niet lukken, maar maandagavond waren de wolken zo sprookjesachtig. Het was indrukwekkend. De volgende ochtend was geloof ik de mooiste zonsopgang die ik ooit heb gezien. De hele lucht was donkerrood tot geel, het liep heel mooi in elkaar over. Ik heb foto’s gemaakt, maar het komt op de foto nooit zo mooi over als in het echt.
Ik had een groot bord gezien bij een kerk, elke 1e en 3e woensdagavond een bijbelstudie. Ik dacht, laat ik daar eens heengaan, eens zien wat het is. Toen ik daar kwam was er niemand. Ik belde het nummer wat op het bord stond. De vrouw die opnam zei dat het zomerstop was, maar ze wilde wel voor mij alleen komen. Na kwartiertje was ze met haar dochter bij de kerk. Ze vroeg of ik mee wilde naar haar huis, zodat haar ouders ook mee konden doen. Ik ben hen gevolgd naar hun huis. daar hebben we een kopje koffie gedronken en ontspannen gekletst. Na tijdje hebben zij verteld over hun kerk en ze vroegen naar het mijne. Daarna hebben we een stuk uit de bijbel gelezen. De vader van die vrouw weet ontzettend veel uit de bijbel en heeft heel veel uitgelegd. Rond een uur of tien zijn we gestopt. Ik had een heleboel gehoord en een heleboel om over na te denken. Ze gaven me op paier nog mee waar we het over hadden gehad, zodat ik het nog eens terug kan lezen. Rond een uur of elf was ik weer terug op het caravanpark. Vol energie, dus slapen is voor één uur niet gelukt. Beetje jammer, want donderdag stond de wekker wel op half zes.

Woensdag had ik mijn spullen al gepakt, donderdag zijn we naar Sydney gegaan. Donderdagochtend hebben we alle spullen in de auto geladen en rond zeven uur zijn we vertrokken. Ruim duizend kilometer te rijden. In die duizend kilometer hebben we maar op drie verschillende wegen gereden. Zodra we uit Mildura zijn, zijn we op de A20. Na een paar honderd kilometer gaat dat over op de M31, dat gaat door tot in Sydney. De laatste paar kilometers zijn op de A28. We hebben het één keer eerder gereden, van Sydney naar Mildura, maar we wisten de weg uit ons hoofd ;)
We hebben met de airco aan gereden, het zou weer tegen de veertig graden worden. Als we even uit de auto stapten, was alleen stil staan al genoeg om te zweten. Het rijden zelf hebben we de tijd voor genomen. We wilden ons niet haasten, dat hebben we dan ook niet gedaan. Tussen de middag ergens gestopt om te lunchen, niet gesnackt in de auto. Ook zijn we regelmatig gestopt op mooie plekken voor een paar foto’s, waaronder natuurlijk het ‘Welcome to Sydney’ bord. Ik blijf me verbazen over het enorme verschil met Nederland. Om er een paar te noemen: In Nederland zijn de snelwegen veel drukker en korter (de afritten zijn veel korter op elkaar) dan in Australie. Toch vinden we in Nederland 130 km/pu niet snel genoeg. In Australie is 110 maximum snelheid, vaak zelfs 100 km/pu. Je kan gewoon rechtsaf slaan op de snelweg,er loopt een weg door de middenberm. Je mag fietsen op de snelweg.  Dit zijn er dan nog maar een paar, ik kan er nog meer opnoemen.
Rond zeven uur, twaalf uur later, waren we bij de ouders van Raff. Een gezellige slaapplek in Sydney en het is nog gratis ook. Toen we aangekomen waren hebben we eerst wat gegeten en even relax zitten kletsen met de ouders van Raff. Na half uurtje/uurtje zijn we naar het shopping centre gelopen. Lekker om na een lange dag in de auto even buiten te lopen. ook leuk om wat van Sydney te zien. Maar het is echt zoeken naar de Ozzie in Australie. Het shopping centre is niet heel bijzonder, het is hetzelfde als in Nederland. Terug thuis een koude douche genomen om wat af te koelen, anders zou ik zeker niet kunnen slapen.

Vrijdagochtend zijn Raff, zijn moeder en ik wezen shoppen. Raff had nog wat spullen nodig en ik vond het gewoon gezellig om mee te gaan. De winkeltjes, de omgeving en de mensen in Liverpool bekijken. Heel wat tweedehands winkeltjes gezien en uiteraard zelf ook spullen gekocht ;) Rond lunchtijd waren we terug thuis. De reden dat we naar Sydney zijn gegaan is omdat Raff nog wat dingen voor zijn werk moet regelen. Hij kon het snel zelf doen, maar we hebben gekozen om een lang weekend samen te gaan. Het weekend van Australia Day, dan kan ik mooi toerist spelen in de stad. We hebben kort geluncht en zijn in de auto gestapt. Raff moest een paar dingen oppikken in Sydney. We hebben vijf uur door Sydney gereden. Het is echt een mega grote stad, plus het was hier en daar ook nog druk op de weg. Maar over het algemeen hadden we geluk met het verkeer. Ik heb nu een hele hoop van Sydney gezien, waaronder over de Harbour Bridge gereden. Ik kan het wel zeggen: ik ben verliefd op Sydney. Ik vind het echt een geweldig mooie stad.
Terug thuis heb ik heerlijk een douche genomen en wat gegeten. Ook al is Sydney geweldig om doorheen te rijden. Na een reis van twaalf uur weer vijf uur in de auto zitten, ik was blij dat ik de auto uit kon. Na het eten zijn we vrij snel weer vertrokken. We hadden op internet gezien dat de Hillsong Church elke vrijdagavond een meeting/gezellige avond voor jongeren heeft. Klinkt leuk, dus waarom niet. Toen we de kerk gevonden hadden bleek het dicht te zijn. Met wat rondkijken konden we ook nergens iets van activiteit ontdekken, het leek er niet te zijn. Paar jongens gevraagd die buiten liepen. Die zeiden dat de jongeren het weekend weg waren, misschien dat het daarom dit weekend niet is. Het terrein waar de kerk staat is mooi, dus als we er dan toch zijn daar maar een rondje lopen. Tot we muziek hoorden. Nieuwschierig als we zijn wilden we natuurlijk weten waar dat vandaan kwam en waarvoor dat is. Het kwam uit een sporthal, er was een indoor schaatsbaan. We hadden de tijd en waren er toch, dus waarom niet. Super leuke avond gehad, schaatsen in korte broek. Je kan zien dat ze hier niet zo gewend aan schaatsen hier en voor de kinderen heb je hier geen pinguins. Toch nog een heel klein beetje wintergevoel en een paar blaren rijker. Op de terugweg zijn we nog langs Krispy Kreme gereden. Een donutketen. Je kunt binnen zien hoe ze gemaakt worden, helaas waren ze op dat moment niet bezig. Je kunt ontzettend veel verschillende donuts kopen, het heeft zelfs een 24u open drive thru. Na een mooie dag en actieve avond zijn we haast direct door naar bed gegaan toen we thuis waren.

Zaterdag moest ik alleen doorbrengen, Raff moest de hele dag voor zijn werk bezig. Ik kon hem daarbij niet helpen. Ik ben met de trein naar het centrum van Sydney gegaan. Rond half negen zat ik in de trein, rond half tien stapte ik uit in het centrum. Ik ben eerst naar Darling Harbour gelopen, heerlijk relax rondgekeken en aan het water gezeten. Vandaar ben ik, door de winkelstraat, naar het Hyde Park gelopen om te lunchen. Daar was het Sydney Festival groot opgezet, leuk om even rond te kijken. Allerlei kraampjes en dingen om te doen, maar vooral voor kinderen. Ik was er dus best wel snel op uitgekeken. Vlakbij het park heb je een aantal gratis museums, maar die waren allemaal gesloten. Wel heb ik de buitenkant van het Sydney Hospital bekeken. Een beveiliger gaf me zelfs uitleg over het gebouw en gaf tips waar ik mooie foto’s kon maken van het gebouw. Het Sydney Hospital is namelijk het allereerste gebouw wat gebouwd is in Australie, het is dus een vrij oud gebouw. Vanaf daar ben ik naar de Royal Botanic Garden gelopen. Daar heb ik een paar uur rondgelopen. Ontzettend mooie natuur midden in de stad. En op verschillende plekken heb je een prachtig uitzicht over de Harbour Bridge, Opera House en het water. Er is zoveel te zien. Ik heb een mooi plekje in de schaduw opgezocht om te zitten en heb daar een hele poos gezeten. Genieten van al het moois om me heen. Het Opera House is best mooi van veraf, maar hoe dichterbij je komt, hoe lelijker ik het vind worden. Daar ben ik langsgelopen, maar niet blijven hangen. Ik ben naar Circular Quay gelopen. Vanaf daar heb je een gratis bus die door het centrum rijd, altijd leuk. Ook heerlijk om na het vele lopen even te zitten en rond te kunnen kijken. Toen ik weer uit de bus kwam heb ik ergens wat gegeten, daarna ben ik naar de Sydney Tower Eye gelopen. Een toren midden in het centrum. Op 250 meter hoogte kun je rondlopen en genieten van het uitzicht. Eerst krijg je een 4d film te zien. Een korte impressie over Sydney en hoe de toren gemaakt is. Daarna is het wachten op de lift. Maar dat duurde niet zo lang. In 44 seconden brengt de lift je naar boven. Wat een geweldig mooi uitzicht over de stad! Ik was rond zeven uur boven, ik wilde zonsondergang vanaf daar bekijken. Het was inmiddels aardig bewolkt geworden, er was al geen zon meer te bekennen. Maar nog steeds was het uitzicht prachtig. Op de rand boven het glas stonden toeristische plekken in Sydney en steden van over de hele wereld. Daaronder stond hoeveel kilometer het die kant op is. Beetje jammer dat Amsterdam er niet tussen zat. Toen de zon helemaal onder was en het al donker begon te worden ben ik naar de trein gelopen. Ik was al lang genoeg in de stad en had geen zin om te wachten tot het helemaal donker zou zijn om de stad verlicht te zien. Ik moest ook nog een uur in de trein zitten. Terug thuis ben ik vrij snel bed in gedoken. Ik was moe en de volgende dag moesten we vroeg op.

Zondag stond om vijf uur de wekker. Raff moest de ochtend eerst werken, maar ik ging wel met hem mee. Hij moest namelijk werken bij iemand die in de Blue Mountains woont. Zolang hij aan het werk was had ik de auto en kon dus zelf rondkijken. Ik had op de kaart gevonden dat er in de buurt een uitzichtpunt was. Daar ben ik heen gereden, tenminste dat dacht ik. Ik kon het niet vinden maar zag wel een andere wandeling door het bos. Een mooie wandeling om een meertje heen. Doordat het nog vroeg was hing er nog een soort mistlaag over het water. Bijna sprookjesachtig om te zien. Daar heb ik aan iemand gevraagd hoe ik bij het uitkijkpunt kan komen. Dat was heel simpel, daar ben ik dus heen gereden. Een leuke wandeling omhoog, maar het resultaat was een mooi uitzicht. Daar stond een bordje dat een ander punt maar een paar honderd meter verderop was. Ook even heen gelopen dus. Wederom een mooi uitzicht. Vanaf daar liep een pad naar beneden wat er interesant uitzag. Toen ik net vijf minuten onderweg was kwam ik iemand tegen, met haar heb ik een tijd staan praten. Ze zei dat het pad erg mooi is, maar ook pittig. Plus ik zou dezelfde weg terug moeten om weer bij de auto te komen. Het pad was inderdaad erg mooi en erg pittig. Op de terugweg had ik op sommige plekken handen en voeten nodig om omhoog te komen. Ik heb daarna nog even in het dorpje rondgekeken.
Om iets voor twaalf heb ik Raff opgepikt, hij was klaar met werken. We zouden doorrijden naar Jenolen Cave, nog een rit van ongeveer anderhalf uur. Ik heb gebeld of we alvast een toer konden reserveren, toen zei die vrouw dat we nog tenminste twee en half uur zouden moeten rijden. Daar hadden we niet echt zin in, zeker niet omdat de terugweg dan vijf uur zou zijn. net nadat we gebeld hadden reden we langs de Wentworth Falls. Een prachtige plek, waar je mooi kon wandelen. De wandeling die rond gaat duurt minimaal vier uur, daar hadden we geen tijd voor. We zijn het een stuk opgelopen en daarna weer terug. Maar dat maakte het absoluut niet minder mooi. Ik was in de eerste week dat ik in Sydney was ook daar geweest, maar het was nog steeds indrukwekkend mooi. Bij de waterval was het erg druk. Wij hebben daar een tijd in de schaduw gezeten, mensen kijken. Heerlijk om te zien hoe sommigen bezig zijn en hoe enthousiast kinderen spelen in het water. Rond drie uur zaten we weer in de auto, terug naar de stad. Om zes uur begon de dienst in Hillsong Church. We wilden ons niet hoeven haasten als we daarheen rijden. Vlak voordat we er waren zijn we bij een shopping centre gestopt. We hebben wat gegeten en ons omgekleed voor de kerk. De Hillsong Church waar wij heen gingen is de allereerste die er was. Inmiddels zijn er vijf in Sydney, meerdere over Australie en zelfs wereldwijd. In Amsterdam is er ook een.
De dienst zou om zes uur beginnen, wij waren er iets over half zes al. Het was al behoorlijk druk, dat hadden we niet verwacht. We zijn naar binnen gelopen, daar hebben we eerst in de hal rondgekeken. Er was een winkeltje waar allemaal spullen van Hillsong United worden verkocht. Er stonden een paar mensen bij een groot spandoek, als je gast was kon je dingen aan hen vragen. We zijn naar hen toegelopen. Heel aardig, ze vroeg ons waarom we de kerk bezoeken, waar we vandaan komen en of we onze naam in het gastenboek willen zetten. Ze legde ons wat uit over de kerk. De dominee die aan die kerk is verbonden reist over de hele wereld, maar dit is zijn thuiskerk. We hadden geluk dus. In de kerk zijn er plekken gereserveerd speciaal voor gasten, ze wees ons de weg erheen. Het was het mega, het deed mij denken aan een concert in een stadion. Ik denk dat er wel vijf duizend mensen waren. Er was een band die liederen van Hillsong song en Brian hield een preek over ‘Nothing’ Ik vond het een mooie, indrukwekkende preek. De dienst verder vind ik wat te massaal, maar voor een keer is het zeker gaaf om het een keer mee te maken. Ik denk dat 80% van alle mensen de leeftijd 18-25 had. Na de dienst was er op het balkon naast de kerk een gezellige meeting voor bezoekers. Heel gezellig, we zijn daar nog ruim een uur geweest. Omdat we nog een uur terug moesten rijden, zijn we niet te lang gebleven.

Maandag was het Australia Day, of hoe de Ozzies het zeggen: Straya Day. We zouden niet te vroeg naar de stad gaan, de andere dagen begonnen al vroeg genoeg. We zijn met de trein gegaan, met de auto is niet te doen. Er is heel veel afgesloten en wat niet is afgesloten is druk en parkeren is een drama. We hebben eerst rondgelopen in Darling Harbour. Het was er een stuk drukker dan twee dagen eerder. We hebben daar een tijd rondgelopen en vandaar zijn we naar China Town gelopen. Raff wilde chinees eten, dus dat was de plek waar we moesten zijn. We hadden gezien dat er een boten parade langs het Opera House was. We zijn met een taxi die kant op gegaan zodat we de boten konden zien. We zijn vlak voor de Harbour Bridge afgezet en zijn langs het water richtig het Opera House gelopen. We wilden blijven lopen omdat stilstaan te koud was. Het was bewolkt, het miezerde regelmatig en er stond een koude wind. Veel boten waren er niet, we hebben er wel een aantal gezien, maar ik geloof dat we er op de verkeerde tijd waren. Vanaf de Opera House zijn we langzaam terug gelopen naar Darling Harbour. Rustig omdat we nu alle tijd namen om de dingen om ons heen te bekijken en foto’s te maken. Bij Darling Harbour zijn we over de brug naar Maritime Museum gelopen. Een gedeelte van het museum was nu gratis te bezoeken omdat het een nationale feestdag is. Een museum over oude boten en de geschiedenis van Australie. Wat ik niet wist, maar nu wel, is dat de eerste, niet aborigal, een Nederlander was. Een groepje Nederlanders die kwamen in 1770 met een boot, zij werden vermoord door aboriginals en de Nederandse regering reageerde daarop ‘no good to be done there’.
Daarna zijn we met de trein terug gegaan naar Raff zijn ouders. We hadden, in de regen, geen zin om nog een paar uur rond te hangen in de stad tot het vuurwerk. Na het vuurwerk zou iedereen tegelijk naar huis willen, het zou er dus heel druk zijn. Daar houden we beiden niet van. Waarom niet gewoon in Liverpool kijken, kwariertje lopen van huis. Eerst hebben we wat gegeten en daarna zijn we naar het veld gelopen. Leuk om daar rond te lopen. Er waren een aantal kermis attracties, kraampjes en een podium. Het was er aardig druk, maar niet te druk. We hebben daar rondgelopen tot vijf voor negen, om negen uur zou het vuurwerk starten. We zijn naar een plek gelopen waar we het mooi konden zien. En maar wachten, en maar wachten, en maar wachten. Om twintig over negen zochten we op internet op hoelaat het begon, maar er stond echt negen uur. Misschien was het door de regen dat het vuurwerk niet af wilde gaan, maar het begon pas rond kwart voor tien. Het was het wachten waard want de show was prachtig. Terug thuis hebben we onze spullen ingepakt en zijn naar bed gegaan.

Dinsdag ging mijn wekker om zeven uur. Ontbijten, auto inpakken en vertrekken. Terug naar Mildura. Weer een hele trip te gaan. We zijn rond half negen vertrokken. Uren van saaie weg rijden. Onderweg zijn we niet heel veel gestopt, alleen op een paar plekken om een paar foto’s te maken en uit te rusten. Rond lunch stopten we ergens om te lunchen, daar stopte ook een ambulance. Ik heb hun gevraagd of ik de ambulance van binnen mocht bekijken. Dat mocht, leuk om te zien. Maar hoop toch dat het bij deze manier blijft, dat ik het niet binnenkort echt een keer van binnen moet zien. Ze hadden niet veel tijd, anders hadden ze me wat meer dingen laten zien. We zijn onderweg niet heel veel bijzondere dingen tegen gekomen. Zelf nauwelijks andere auto’s. Rond zeven uur waren we terug in Mildura. Fijn om veilig over te zijn, weer terug op ons vertrouwde plekje. We de auto leeg gehaald en spullen in binnen gezet. De rest van de avond niet veel gedaan. Woensdag een hele dag de tijd om alles op te ruimen, schoon te maken en een plekje te geven.

Ik heb vorige week nieuwe foto’s op mijn blog gezet, andere albums aangevuld. Binnenkort komen er meer foto’s, vooral van Sydney. Ik hoop dat jullie het nog steeds leuk vinden om te lezen wat ik allemaal meemaak. Ik geniet in ieder geval nog volop van alles wat ik hier doe en meemaak. Ik ben voorlopig nog niet van plan terug naar Nederland te komen. Daarvoor is het weer veel te koud... ik geniet hier heerlijk van het zonnetje :)